One shots - bankzitters

dunne muren part 1

1/6
_______________________________________

Milo - vader Raoul en Koen

Sanne - moeder Raoul en Koen 

Raoul - 14 jarig zoontje

Koen - 5 jarig zoontje 

Matthyas - buurman 

Rob - beste vriend Matthyas

_______________________________________

3 februari, 2021

Matt zit net te kijken naar voetbal met Rob wanneer er wordt aangeklopt op de deur van het appartement. Verwachtend dat het een levering is die hij vergeten is of iets soortgelijks, vraagt hij zijn beste vriend niet om de tv te pauzeren, maar staat gewoon op en gaat naar de deur.

Hij is zeker verrast wanneer hij zichzelf naar beneden ziet kijken naar twee jongens. De een is groter, Matt zou gokken rond de dertien of veertien, met donker haar en ogen; hij draagt een gymshirt dat Matt herkent als behorend bij de nabijgelegen middelbare school. Naast hem staat een veel kleinere jongen, waarschijnlijk rond de vier of vijf, met lichter, bijna rood, haar en ogen, een rode trui hangend aan een schouder en een boekentas voor zich uit.

Het duurt even, maar Matt herkent hen als de zoons van zijn nieuwe buren aan de overkant van de gang; ze zijn twee weken geleden ingetrokken, een lange, gespierde, donkerharige vrouw en een zachtere, lichtere man.

Hoewel het niet zijn zaak is, merkt Matt dat hij zich niet kan afsluiten voor de situatie. Hij glimlacht naar hen. "Hallo jongens. Alles goed? Hebben jullie suiker nodig?" vraagt hij luchtig, terwijl hij achter hen kijkt naar de gesloten deur van hun eigen appartement.

De oudere jongen schraapt zijn keel, zonder op zijn woorden te reageren. "Hallo. Eh, sorry dat we u lastigvallen, maar - uh - we wonen tegenover u, eh, ik ben Raoul en dit is mijn kleine broertje Koen," legt hij uit in een zachte stem, terwijl hij een hand op de schouder van zijn broertje legt. "Onze moeder zou thuis moeten zijn, maar, eh, ze is er niet, en ik heb nog geen reservesleutel laten maken, en Koen moet echt naar de wc -"

Matt knikt snel, merkt op hoe het kleinere jongetje zijn benen gekruist heeft en er ongemakkelijk uitziet. "Ja, natuurlijk. Kom binnen, allebei, het is koud in deze gang," zegt hij, terwijl hij de twee naar binnen leidt en de deur sluit. Hij glimlacht naar Koen. "Het is gewoon verderop in de gang, vriend, eerste deur."

Het jongetje kijkt op naar Raoul, die naar hem glimlacht en een kleine knik geeft. Koen draait zich weer naar Matt en glimlacht verlegen. "Bedankt, meneer," fluistert hij, waardoor Matt's hart even opspringt vanwege zijn vriendelijkheid.

"Oh, je mag me Matt noemen. Geen dank, loop maar vooruit," verzekert hij zachtjes.

Koen knikt, geeft zijn broertje zijn boekentas en haast zich de gang in.

Matt draait zich met een glimlach naar Raoul. De tiener vermijdt zijn ogen en friemelt zenuwachtig met de tas in zijn handen.

"Heb je je moeder nodig? Of je vader?" vraagt hij voorzichtig, terwijl de jongen nog steeds een beetje schrikt.

"Ik zou wel willen, maar mijn telefoon moet worden opgeladen en mijn oplader ligt in het appartement, dus -"

"Oh, wat voor oplader is het? Ik heb er waarschijnlijk wel ergens een liggen," zegt hij, en Raoul haalt de telefoon uit zijn zak en houdt hem uit. Het is een oud model en het scherm is gebarsten, maar Matt denkt dat hij waarschijnlijk wel een kabel heeft die werkt. "Ja, ik zal even kijken -"