One shots - bankzitters

Soms voelt je broer zich niet goed - Milo

_________________________________________

Robbie - vader Koen, Raoul en Milo

Matthyas - vader Koen, Raoul en Milo

Koen - 12 jarige zoon

Milo - 11 jarige zoon

Raoul - 4 jarige zoon

___________________________________________

Robbie en Matthyas bevonden zich in een luxe positie van het hebben van kinderen. Alle drie betekenden ze de wereld voor hen. Robbie werkte als spoedeisende hulp specialist, terwijl Matthyas 's ochtends een bijbaan had in een bakkerij. Omdat Robbie meestal 's nachts of 's avonds werkte, was altijd een van hen thuis om voor hun kinderen te zorgen. In hun geval was dit vaak nodig.

Hun oudste, Koen, was twaalf jaar oud. Hij hield zijn cijfers op peil, was aanvoerder van het voetbalteam en stond bovenaan zijn klas. Hij kwam acht jaar geleden bij Robbie en Matthyas. Ze waren trots op de prestaties van hun oudste. Koen was ook erg trots op Milo, ook al had de jongen moeite met het leven. Koen zorgde ervoor dat Milo deel uitmaakte van het tienerleven en zorgde ervoor dat zijn broer niets miste.

Hun middelste, Milo, was elf jaar oud. Milo was echter niet zomaar een normale elfjarige. Hij had aangeboren stofwisselingsstoornissen, waardoor hij doof was en in een rolstoel zat. Zijn spieren gaven langzaam op. Door deze fouten in zijn stofwisseling kreeg Milo soms epileptische aanvallen. In zijn hoofd kon Milo functioneren als een normale elfjarige. Soms legde Koen, wanneer hij zijn broer naar een andere wedstrijd bracht, aan anderen uit dat zijn broer gevangen zat in zijn eigen lichaam. Milo had het punt bereikt waarop hij kwetsbaar was, wat betekende dat hartfalen en alles wat tot de dood kon leiden binnen handbereik waren. Milo had een van de ernstigste vormen van stofwisselingsstoornissen en het was zelfs een wonder dat hij het tot nu toe had gered.

De jongste van de familie was Raoul, hij was vier jaar oud en leek soms te vergeten dat zijn broer ziek was. Raoul woonde bij Matthyas en Robbie sinds hij een baby was en groeide in feite op met Milo's ziekte. Toch dacht Raoul dat zijn broer binnenkort beter zou worden. Waar Koen zich volledig bewust was van het verliezen van zijn broer, leek Raoul er elke dag een te winnen. 

Raoul hield van tekenen en elke tekening die hij maakte, zorgde Milo ervoor dat zijn papa's die ophingen in Milo's kamer. Milo kon communiceren met Raoul via gebarentaal en begreep perfect wat Raoul bedoelde. Soms glipte Raoul zelfs stiekem in Milo's speciale bed en vertelde hem honderden verhalen. Ook al kon Milo de vierjarige niet horen, hij genoot nog steeds van de aanwezigheid van de jongen.

'Goedemorgen Miel. Lekker geslapen?' gebaart Robbie terwijl hij voor het bed stond van Milo. Raoul was gisteravond stiekem binnengekropen en zat nog steeds vastgeklampt aan de elfjarige. 

'Raoul heeft hier geslapen. Hij was verdrietig, maar hij heeft me een nieuwe tekening gebracht. Kun je die alsjeblieft ophangen?' Milo was een goede gebarentaalgebruiker en kon hele verhalen vormen. Soms was het zelfs te snel voor Robbie om te begrijpen. 

'Natuurlijk Miel. Ik ga Raoul wakker maken, want hij moet naar school. Zal ik jou aankleden terwijl hij zich aankleedt, of kun je even wachten en kom ik je halen?' 

Milo wees eenvoudig naar Raoul, wat voor Robbie betekende dat Milo zich goed genoeg voelde om even te wachten. "Goedemorgen Raoul," sprak Robbie terwijl hij zijn jongste wakker schudde die tegen Milo aan gekruld lag, "tijd om naar school te gaan, maat."