One shots - bankzitters

onverwacht - Raoul

De vrouw draait zich om wanneer ze het bed naast zich in voelt deuken. Ze wist dat Raoul naar werk zou gaan maar toch voelt ze zijn aanwezigheid als ze even met haar hand richting de andere kant van het bed tast. 

"Moet je niet werken?" Haar woorden zijn kort en pijnlijk. Ze heeft sinds vannacht hevige buikpijn maar wijdt het aan de ongesteldheid die ook aan het opkomen is. 

"Ik heb de jongens gebeld Liek. Jij gaat nu even voor."

Lieke lacht zacht als ze naar de man kijkt. "Ik red me wel Roel! Ga naar we-" 

Verder komt de vrouw niet voordat ze weer in elkaar kruipt van de pijn. Raoul schiet overeind en wrijft over de arm van zijn vriendin heen. De vriendin die ook vaker thuis was als de jongen zelf een clusteraanval had. 

"Liek kijk even naar je. Je bent echt niet fit dus ik blijf thuis. Discussie gesloten." Hij plant zijn lippen op het voorhoofd van zijn vriendin en steekt een strengel haar achter haar oren. "Ik ga dan nog even slapen," lacht de vrouw als ze zichzelf weer in een foetus houding rolt. 

"Doe dat schatje. Dan probeer ik ook nog wat slaap te pakken. Man ik ben kapot." 

Lieke lacht en kijkt naar haar vriend. "Dus daarom ben je thuis." Raoul lacht zacht. "Onder andere maar de voornaamste reden ben jij. Jij hoeft niet onnodig pijn te lijden." 

Lieke glimlacht zacht als ze een geruststellende hand op haar rug voelt. Weeral krimpt ze ineen en kijkt Raoul haar verbaasd aan. "Jezus Liek. Je bent echt niet oké he? Ik kan me niet herinneren dat jij ooit zulke krampen hebt gehad. Weet je wat je doet schat, je probeert nog wat slaap te pakken en als het echt niet meer gaat, dan pak je gewoon een douche. Ik ben er voor je lieverd."

Lieke knikt zacht en probeert pijnlijk haar ogen weer te sluiten. Raoul vouwt zijn hand om haar lichaam en wrijft er weeral overheen. "Goed zo schat. Ik ben bij je Liek." 

*

Boven hoort hij de kraan weer lopen van de douche. "Wacht Mat," zucht de man, "ik moet even naar boven. Er is iets met haar maar ik weet niet zo goed wat. Je kan wel gewoon langskomen, wellicht knapt ze dan ook wat meer op." 

Met de telefoon nog tegen zijn oor, loopt hij richting de douche waar hij zijn vriendin verwacht onder de douche. Ze had zoveel pijn dat Raoul het allemaal niet meer wist. Hij had Matthyas gebeld om advies te vragen. Puur omdat hij zelf met zijn handen in het haar stond en zijn leeftijdsgenoot hem vaak kon voorzien van broodnodig advies. 

"Ik kom er aan na de opnames. Ik eet graag mee als het kan Roel. Mocht het nodig zijn kan ik blijven slapen, of iets anders voor jullie betekenen. Over een uurtje kan ik bij jullie zijn. Is dat oké? Ik ka-"

Raoul moet zacht lachen om de jongen die zijn twee beste vrienden bij wilde staan. "Nee joh. ik red me wel samen met Liek. Kijk maar wanneer je af kan komen maar het zou inderdaad wel heel erg fijn zijn als je af zou willen komen." 

"Weet je wat we doen Roel. Ik sluit het hier af, dan haal ik eten en dan zie je mij gewoon verschijnen. Mocht het bij jullie veranderen, dan hoor ik het graag."

Lachend schudt de man zijn hoofd als hij de badkamer binnen komt gelopen. "Dan zien we je zo Mat." 

Zijn gezicht draait zich naar zijn vriendin die zichzelf bijna helemaal heeft opgekruld onder de douche. "Godverdomme Liek!" 

Meteen snelt hij naar zijn vriendin, die met kleding onder de douche was gaan zitten. Raoul draait meteen de kraan dicht en kijkt zijn vriendin strak aan. "Had me groepen Liek! Moet je naar het ziekenhuis? Moet ik de huisarts nog snel bellen?" 

De vrouw schudt pijnlijk kreunend haar hoofd. "Bed." 

Zuchtend pakt de man zijn drijfnatte vriendin op en neemt hij haar mee richting het voorstukje van hun badkamer. Daar droogt hij haar af, en doet hij droge kleding aan. "Lieke luister schat," de man laat zijn vriendin hem aankijken, "het is nu half vijf. Je bent heel de dag echt een wandelend lijk. Of ik bel nu de huisarts nog, of we wachten op Mat en als hij je ook een wandelend lijk vindt, dan brengen we je naar het ziekenhuis."