One shots - bankzitters

weggevaagd part 3 - Koen

________________________________

Raoul - pap, 41 tot 44 jaar

Matthyas - papa, 39 tot 41 jaar

Robbie - oudste zoon, 17  tot 20 jaar

Milo - middelste zoon, 13 tot 16 jaar

Koen - jongste zoon, 7 tot 10 jaar

________________________________

7 jaar en 2 maanden oud

Koen had altijd eigenaardige tikjes. 

Zijn eten moest altijd in etappes op zijn bord, en het mocht elkaar absoluut niet aanraken, anders was het blinde paniek voor de jongen. Al zijn tikjes baarde de heren geen grote zorgen maar toch was het 'apart'. 

De afgelopen periode is Raoul erachter gekomen dat het kind een obsessie had met het cijfer vier. Alles wat hij deed moest hij minimaal vier keer hebben gedaan voordat hij in slaap zou vallen. 

Hij speelt met de lichtschakelaar altijd vier keer, elke keer als hij in de badkamer is moet hij vier keer het slot omdraaien voordat hij effectief op slot gaat. Elke dag moet hij vier keer zijn schoenen aan en uit trekken. 

Het begon op te vallen maar het begon Raoul te bezorgen als hij zijn zoon probeert te stoppen in zijn routines. Hij raakt dan helemaal in paniek en begint dan hartstochtelijk te huilen. 

Het waren geen krokodillentranen maar de jongen was op die momenten echt overstuur. Ook als zijn vader ineens zijn aardappelen en zijn groenten tegelijk op het bord doet. 

Koen begint te huilen en gaat met tranen in zijn ogen van de tafel weg, richting de keuken. Hier laat hij zichzelf gaan en begint hij te hyperventileren wanneer Raoul hem in de keuken vindt.

"Matthyas! Help!"

Raoul snelt naar het kind dat zijn ademhaling niet onder controle heeft en hij hoort een stoel tegen de grond aan kletteren. Zijn man snelt de keuken in en ziet zijn zevenjarige in een staat waarin hij hem nooit aan wilde treffen. Volledig in paniek. 

"Koen," zucht Matt als hij de jongen op de grond legt en zijn hand op Koen zijn borstkast legt, "ik wil dat je naar mijn hand ademt jongen. Je bent volledig in paniek en dat is oké maar we moeten even onze adem terug vinden." 

Na een tiental minuten vervagen de snikken. Rob en Milo hebben samen de tafel afgeruimd omdat ze aan alles voelde dat er iets aan de hand was met hun jongste broertje. 

Koen ademt eindelijk wat rustiger en Matt trekt hem op zijn schoot terwijl hij nog altijd over zijn rug wrijft. "Hey vriendje," zucht Matt, "wat is er toch allemaal aan de hand met jou schat?" 

Koen blijft emotieloos snikken en kijkt prangend naar de andere man die aan de andere kant van Matt zit. "Je hebt het verpest," snikt Koen, "ik was nog niet klaar pap!" 

Matt vouwt zijn armen nog dichter rond de jongen en weet nu waar het kind op doelt. Zijn vader had hem al gestopt toen hij vier keer rond de tafel wilde lopen, en had ook nog eens zijn aardappels met de groenten tegelijk op het bord had gedaan. 

"Oww sorry schat," zucht Raoul als hij zijn man aankijkt en zich bedenkt dat het inderdaad een grote zorg zal zijn, "zullen we een nieuw bord pakken? Dan kan jij je rondjes afmaken en dan mag je zelf je eten op je bord leggen. Afgesproken?"

Koen knikt en pakt zijn vaders hand vast als hij hem richting de tafel leidt. 

*

7 jaar en 9 maanden oud