One shots - bankzitters

1 seconde - Milo

"Ik ben dan even met deze naar de speeltuin." Koen lacht zacht terwijl hij naar zijn man kijkt die een stuiterende vijfjarige naast zich heeft.

Zijn blauwe pawpatrol regenlaarzen glimmen in het ganglicht en als Koen goed kijkt mist de blonde jongen een voortandje. "Dat is goed. Ga je van de glijbaan Mat?"

Meteen knikt de vijfjarige die zijn andere vader nog net niet meetrekt naar de gang. "Kom papa Rob," pruilt de jongen, "ik wil naar de speeltuin!"

Rob lacht terwijl hij ook een bal onder Mat zijn armen stopt. "Anders begint die daar dadelijk over." Vlug plant hij een kus op de lippen van zijn man wat twee hele vieze gezichten teweeg brengt.

"Pap kus," lacht Milo als hij langs huppelt, "Miel mee?" Koen pakt zijn tweejarige op terwijl hij zijn hoofd schudt. "Nee Milo blijft bij papa Koen," lacht de man, "want wij moeten nog wat dingetjes doen."

De oudste vierde morgen zijn grote mensen feestje. Gisteren was de jongen vijf geworden.

Koen gooit een scheut honing in zijn thee. Hij was al dagen niet fit en wellicht was dat de voornaamste reden waarom de man niet meeging met zijn zoontje naar de speeltuin.

Milo dartelt rond de man heen die hem meerdere keren eraan herinnerd dat hij hete thee vast heeft.

Milo knikt en pakt wat spulletjes om te knutselen. "Papa nutselen?" Koen moet lachen en knikt zacht. "Voor wie gaan we knutselen Miel?"

Miel steekt het puntje van zijn tong uit als opperste concentratie. "Mally?"

Koen moet lachen als hij zijn jongste weer de naam van zijn oudste hoort uitspreken. "Voor Matthy schat? Ik denk dat hij heel blij zal zijn met jouw knutsel."

De man zet de mok thee weg en bekijkt naar het knipwerk van zijn zoontje. Hij hoest even een paar keer en neemt weer wat slokken uit de mok. "Papa ziek?"

Koen schudt zacht zijn hoofd en glimlacht. "Alleen een beetje verkouden maatje," lacht hij, "maar de thee maakt me wat beterder schatje."

Milo knikt als hij weer verder kleurt en knipt. "Papa is even een bellen lieverd," lacht de mam zacht, "ik ben zo terug."

Koen woelt door Milo zijn haren en plaatst een kusje op zijn haarlijn. "Taks papa," lacht hij zacht en pakt weer een kleurtje.

Als Koen eenmaal op de gang staat, hoort Milo hem hoesten. De kleine man denkt aan de woorden die zijn papa zei. De thee maakte hem beter.

Hij hupt van de stoel en loopt om richting de mok die op de tafel stond. "Ikke kom papa!"

De jongen vouwt zijn handen rond de mok en voordat hij er erg in heeft, valt de hete vloeistof over zijn lichaam.

Alleen een ijselijke schreeuw van pijn, doet Koen terug de woonkamer in rennen waar hij zijn jongste in een vreselijke toestand ziet.

"Milo! Maatje toch!" In blinde paniek kijkt hij naar zijn zoon die van kop tot teen is verhult in hete thee.

Milo blijft schreeuwen van de pijn en ook bij Koen vallen de tranen. Hij was in paniek, pure paniek.

"Ik ga papa Rob bellen lieverd!"

Koen's vingers trillen terwijl hij zijn telefoon haastig uit zijn zak trekt. Milo's schreeuwen vullen de kamer, rauw en vol pijn, als messteken die door zijn hart snijden. Zijn handen werken niet mee, alsof ze niet meer van hem zijn. Elke seconde voelt als een eeuwigheid terwijl hij probeert Rob's nummer in te toetsen. "Kom op, kom op," fluistert hij koortsachtig, zijn ogen steeds weer op Milo gericht. De kleine jongen zit ineengedoken op de grond, zijn handjes naar zijn borst geklemd, zijn gezicht verwrongen van angst en pijn. De hete thee druipt van zijn huid, en Koen's maag draait om bij de aanblik.