One shots - bankzitters

Hou me vast voor ik val - Matthyas

__________________________________________

Robbie - vader Raoul, Matthyas, Milo

Koen - vader Raoul, Matthyas, Milo

Raoul - oudste zoon, 17 jaar

Matthyas - middelste zoon, 13 jaar

Milo - jongste zoon, 11 jaar

Deel 1

__________________________________________

De eerste keer dat het hen overkomt, is Matt in de tuin met Robbie. Hij is zijn vader aan het helpen met de ketting van de fiets van zijn jongere broertje. 

Rob kijkt op richting Matt. Waarom die knaap het moest doen, wist Matt ook niet maar toch stond hij in de onnoemelijke vrieskou te kijken naar zijn vader die een fiets stond te repareren die niet van hem was. 

"Zie je," zucht Rob als hij zijn handen afdoet aan de theedoek, "een kind kan de was doen." Matt knikt afwezig en Rob kijkt nog vol trots naar de fiets van zijn jongste zoon, die het kind waarschijnlijk binnen een paar dagen weer heeft gemold. 

Matt knippert vermoeid met zijn ogen en deinst een beetje op zijn plek. Hij weet niet zo goed waarom zijn lichaam ineens zo zwaar aanvoelde, maar de afgelopen dagen voelde hij zich zo. Hij slaapt meer dan andere dagen en vandaag wilde hij gewoon vroeg opstaan. Wellicht was dat wel zijn karma om ineens tegenover een fiets te staan die niet van hem was. 

De jongen wrijft in zijn ogen in de hoop dat de zwarte vlekken verdwijnen voor zijn gezichtsveld. Rob draait zich om naar zijn zoon en kijkt bezorgd naar de jongen die onwijs bleek tegenover hem staat. "Ben je oké maatje? Je ziet ineens onwijs bleek." 

Matt knikt zacht, maar als hij dat doet, vormen de vlekken zich meer en stuitert de wereld op zijn plek. Hij wil tegen zijn vader zeggen dat hij misschien toch even moet gaan zitten, voelt hij de grond in een versnelling naar hem toe komen. 

"Godver Matt!" Rob gooit de theedoek aan de kant en manipuleert zijn zoon in een stabiele zijligging. Rob kijkt de woonkamer in en ziet nog niemand die hem kan helpen. Raoul is vaak wakker op dit moment, maar nu is die jongen nog niet beneden.

De jongen voor Rob zijn voeten is hooguit twintig seconden weg voordat zijn ogen beginnen te knipperen. Als Matt zelf en beetje bij zinnen komt, voelt hij dat hij op zijn zij ligt. Matthyas probeert zinnen te formuleren maar krijgt er enkel pijnlijke kreunen uit. 

Als de jongen zijn ogen effectief heeft geopend, ziet hij zijn vader in zijn gezichtsveld zitten met een bezorgd gezicht waar toch een kleine geruststellende glimlach vanaf komt. "Hey maatje. Blijf maar even liggen oké?"

Matt laat een pijnlijk geluidje vrij en kijkt verbaasd om zich heen. Waar was hij in hemelsnaam beland. Het voelt alsof hij net wakker is gemaakt na een middagdutje in de klas. Matthyas probeert zichzelf om te rollen en een beetje omhoog te komen maar Rob grijpt in voordat zijn zoon effectief wat rechter komt te zitten. 

Rob legt zijn hand op de jongen zijn sleutelbeen en duwt hem zachtjes terug op de grond. "Blijf even liggen Matthyas. Je bent flauwgevallen en ik wil zeker weten dat je niet weer onderuit gaat als we naar binnen gaan."

Matt trekt zijn wenkbrauwen samen. Hij voelde zich goed dus hij schudt zijn hoofd. "Ben oké pap," begint de jongen als zelfs die woorden als een waas in zijn hoofd.