One shots - bankzitters

Bootje - Milo & Matthyas

Raoul - 38 jaar, adoptievader + spoedeisende hulp arts

Koen - 18 jaar, oudste zoon

Matthyas - 16 jaar, middelste zoon

Robbie - 16 jaar, middelste zoon

Milo - 15 jaar, jongste zoon

"Dus wij moeten op het opblaasbootje?" 

Koen grijnst als hij knikt naar zijn jongere broertje. "Oww jazeker meneer," lacht hij, "jij wilde gaan varen vandaag en we hebben natuurlijk geen echte boot. Aangezien Mat en jij dit voor hebben gesteld, vonden wij dat jullie gewoon in het opblaasbootje konden." 

Milo kijkt naar Matthyas die zacht moet lachen. Hij vond het absoluut niet erg in het bootje te moeten met zijn jongste broertje. "En jullie dan?" zucht Milo als hij naar de andere twee kijkt. Rob haalt zijn schouders op, "wij blijven mooi hier. Mij veel te koud." 

Koen knikt als hij naar hartelust het bootje oppompt. De jongen die zijn handen nooit vuil wilde maken aan klusjes, ging nu ineens als een gek te werk om het bootje op te pompen voor zijn twee jongere broertjes. 

"Miel ben je er klaar voor?" Rob grijnst. God wat vond hij het leuk om zijn jongste broertje op te naaien tot beslissingen die hij onder druk moest nemen. "Nee eigenlijk niet," zeurt de jongen, "maar hoe komt het toch dat ik altijd in deze situatie beland en nooit Koen bijvoorbeeld." 

"Omdat ik de oudste ben," schreeuwt Koen vanuit zijn positie, "en schiet nou eens op want dit bootje blijft niet lang drijven als ik het zo zie." 

Lachend duwt Mat, die zijn zwembroek al aan had getrokken, het bootje op het water. "Kom je nog Miel?" lacht de jongen zacht. Milo knikt en volgt zijn oudere broer. De broer waar hij het meeste mee had. 

Het water leek rustig, alleen aan alle schijn kwam bedrog want opeens begon het water onrustiger te worden. Een grote golf kwam op hen af en voordat ze het wisten, sloeg de boot om. Milo en Matthyas vielen beiden in het water. Milo voelde een korte paniek opkomen, vooral toen hij met zijn hoofd tegen de keien aan de rand van het meer stootte. Hij voelde een felle pijnscheut door zijn hoofd gaan, maar wist zich snel te herstellen. Hij zag Matthyas naast hem in het water spartelen en zwom naar hem toe.

"Alles oké?" vroeg Milo, terwijl hij zich aan de omgekeerde boot vastklampte en de pijn probeerde te negeren.

Matthyas knikte, hoewel zijn gezicht een beetje bleek was van de schrik. "Ja, ik ben oké. Jij?"

"Ook goed," antwoordde Milo, terwijl hij zijn broertje geruststellend op de rug klopte. "Laten we de boot weer omdraaien en erin klimmen."

Met enige moeite wisten ze de boot weer rechtop te krijgen. Het kostte wat inspanning, maar uiteindelijk zaten ze weer in de boot. Milo kon de bezorgde blik van Matthyas niet negeren. Zijn broertje had duidelijk een flinke schrik gehad.

"Hey ben je echt oké?" Mat ziet de verdwaasde blik van zijn broertje. "Uhm ja ik ben echt oké." Vol argwaan kijkt de jongen naar zijn broertje. "Als jij het zegt," zucht hij, "maar weet wel dat ik papa vanavond inlicht over het feit dat je met jouw hoofd tegen de grond bent geklapt. Miel je weet dat jij je niet groot hoeft te houden voor mij."

"Nee ik ben e-" De jongen kon zijn zin niet afmaken voordat hij over de kant van de boot hing om zijn maaginhoud te legen. "Godver Miel!" Mat snelt naar zijn broertje en kijkt naar de oever 

Aan de kant van de oever ziet Rob dat het niet helemaal goed ging bij de andere twee op de Lek. "Koen? Gaat het daar goed denk je?" Koen kijkt ook even wantrouwend naar het bootje maar ziet dat beide jongens weer terug de in de opblaasboot klimmen.