One shots - bankzitters

lampjes - Matthyas

__________________________________________

Robbie - vader Raoul, Matthyas, Milo

Koen - vader Raoul, Matthyas, Milo

Raoul - oudste zoon, 18 jaar

Matthyas - middelste zoon, 14 jaar

Milo - jongste zoon, 12 jaar

Deel 2

__________________________________________

Rob kijkt gelukzalig naar zijn drie kinderen die alle drie naar het menu kijken. De kaart voor hun neus staat boordevol met toetjes. Iets waar zijn kinderen, vooral zijn middelste zoon, wel warm voor liepen. 

Milo wijst een stuk taart aan. "Ik wil deze pap. Mag dat denk je?" Ze hadden het niet breed en nu het vakantie is, was het nog schrijnender dat al hun vrienden op vakantie gingen maar de jongen thuisbleven. Je hoorde ze er nooit over maar ze waren zichzelf er altijd bewust van dat ze soms ook nee zouden horen. 

"Tuurlijk mag dat jongen. En jullie twee?" Rob kijkt naar zijn twee andere kinderen. Koen was momenteel aan het werk, waardoor Rob zijn kinderen mee had genomen om een toetje te eten. Hij gunde de jongens ook iets extra's. Vooral nadat iedereen aanpassingen had moeten maken voor Matt en zijn 'aandoening'.

Raoul heeft een keuze gemaakt terwijl de zoetekauw van de groep vooral zijn vader aankijkt. "Thanks dat we hierheen zijn gegaan pap. Ik vind het wel leuk hier." Rob zijn hart smelt een beetje van de oprechtheid van de 14 jarige. De laatste keer dat ze gingen uiteten was van het geld dat Raoul had gespaard van zijn bijbaan. 

"Graag gedaan lieverd," zucht Rob als hij naar Matthyas zijn handen zoekt, "na dit jaar zou ik willen dat ik jullie op een echte vakantie kon trakteren. Eentje met een vliegtuig ouzo." 

"We hebben nog drie weken vakantie pap," lacht Matt zacht naar zijn vader. Rob moet ook lachen maar de harde realiteit zei zoveel anders. "Als we hete geld hadden schat dan waren jullie de eerste die op het vliegtuig zouden zitten." 

Matt schudt zijn hoofd en houdt zijn vaders hand stevig vast. "Ik maakte een grapje pap. Dit is perfect." Rob knikt en besteld de toetjes van de jongens. 

"Matt ze hebben hier, aan de achterkant, ook andere toetjes. Misschien wil je daar even kijken?" Raoul neemt zijn broertje mee aan de hand. "Ja maar jij werkt hier," giechelt Matt, "ik k-, ka-." 

Raoul weet wat hem te wachten staat want hij is binnen no time, samen met zijn broertje, naar de grond gegaan. "Pap!" Rob zit nog geen vijf meter van hun vandaan en ziet zijn oudste zoon met zijn middelste in zijn armen. Meteen veert de man op en rent richting beide heren. 

"Oww maatje toch," zucht Rob als hij over Matt zijn wang wrijft. Hij merkt dat meerdere mensen geschrokken richting het tafereel in het midden van het restaurant. 

Als Rob weer terugkijkt naar zijn zoon, merkt hij dat hij niet zo slap is als de jongen altijd is als hij in elkaar stort. Hij begint ineens te schokken en dan weet Rob ineens wat er aan de hand is. 

Zijn zoon had een epileptische aanval. Midden in een restaurant. Het restaurant waar zijn oudste zoon werkte. 

"God Matt!" 

Matthyas zijn ledematen trekken samen om niet veel later weer te ontspannen. Dit riedeltje herhaald zich meermaals en de man schrikt van de stem van zijn oudste zoon. "Pap ze vragen of er een ambulance gebeld moet worden."