One shots - bankzitters

K(r)op op - Koen

________________________________________________

Koen; vader Frank + broer Milo

Frank; 3 jarige zoon van Koen

Robbie; geliefde Koen + ambulancier

Matthyas; trauma arts, specialisme pediatrie

Milo; SEH arts + broer Koen

Raoul; trauma arts, specialist neurologie

________________________________________________

"Je moet echt naar huis schat," lacht Koen zacht als hij Rob weer een kus op zijn neusbrug geeft. Frank slaapt door op zijn vaders arm terwijl de man nog even door zijn haren gaat. Het kind was wat hangerig maar Rob had er nog snel naar gekeken en constateerde dat het kind gewoon moe was.

"Het was weer een fantastische avond," fluistert Rob in zijn oor, "en ik kan niet wachten tot ik eindelijk bij je in kan trekken." Koen lacht zacht als hij antwoord dat hij de dagen al aan het aftellen was. Nog een klein weekje en dan zou de man effectief bij hun komen wonen. 

Rob woonde nu aan de andere kant van de wijk, twee minuutjes lopen. Morgenochtend had hij een vroege dienst en wilde Koen niet wakker maken als Frank niet fit was. Daarom besloot de man toch maar naar huis te gaan in plaats van te blijven zoals vrijwel elke avond het geval was geweest. 

Als Rob de deur dicht doet, loopt Koen met zijn zoontje naar boven. Frank zat nog in zijn Spiderman pakje en Koen wilde eigenlijk dat het kind in een normale pyjama ging slapen. 

"Kom vriendje dan druppel ik nog even je oortje voordat ome Milo weer achter me aankomt," lacht Koen zacht als hij het kind een druppel in zijn oor geeft.

Frank kruipt een beetje weg als hij gaapt en zijn ogen langzaam opent. Vermoeid kijkt hij zijn vader aan die hem op de rand van het bed had laten zitten. "Papa moe," zucht het kind als hij zichzelf tegen zijn vader aan laat vallen. 

Koen gaat even door zijn haren en merkt dat er toch aardig wat hitte vanaf komt. "Papa pakt even een sinaspril voor jou toppertje. Probeer jij jezelf aan te kleden?" 

Frank gaapt maar krijgt het voor elkaar om zijn pakje uit te trekken en zijn pyjamaatje aan te doen. Hij zit dan wel achterstevoren maar Koen waardeert de inzet van het kind en besluit het erbij te laten. 

"Hey wij gaan lekker slapen knapperd," begint Koen als hij het kind onder de dekens toestopt, "ik denk dat je te moe bent voor een verhaaltje of niet? Dan doen we morgen gewoon een dubbel verhaaltje! Morgen wilde ome Milo nog met je naar de film maar we zullen het wel zien, misschien dat hij bij ons wel een film wil kijken."

Frank steekt vermoeid zijn armen uit en tuit zijn lippen om zijn papa een kus te geven. Als hij daarna zichzelf weer terug in zijn kussen gooit,  sluit hij vrijwel direct zijn ogen. De jongen was inslaap gevallen. 

"Tot morgen maatje van me." 

Als hij naar beneden loopt, zet hij de televisie aan en appt hij nog snel zijn broertje. De man die morgen, als Koen weer aan het werk zou gaan, op zijn zoontje zou letten. 

De moeder van Frank had er geen tijd voor. Ze had nooit tijd voor hem of voor haar man. Daarom besloot Koen tweeënhalf jaar geleden dat het voor iedereen beter was en dat hij de volledige voogdij over zijn zoontje zou krijgen.