One shots - bankzitters

stuurfout - Matthyas

Het is een druilerige avond. Regen tikt zacht tegen het raam van Matthyas' kamer, terwijl hij twijfelend naar zijn telefoon staart. Hij moest vanavond nog weg, maar had er echt geen behoefte aan om te fietsen naar zijn werk. 

Mat werkte in het Schiphol hotel als bijbaantje. Net zo lang tot hij zijn eigen auto kon gaan bekostigen, fietste hij dagelijks op en neer naar zijn bijbaantje. Zijn vaders hadden hem al enige tijd een wagen aangeboden maar Mat wilde er niks van weten. Hij wilde er zelf voor werken en niet het stigma krijgen dat zijn ouders, die een riante woning in Amsterdam hadden, alles voor hem en zijn broertjes zouden bekostigen. 

"Mat?" De jongen kijkt naar zijn zevenjarige broertje die in de deuropening staat. In het maanlicht weerkaatst zijn missende voortand. "Ga ik naar oma?" 

Zuchtend pakt de jongen zijn telefoon en appt snel zijn oudste broer die met de fiets naar het werk was vertrokken. "Ik app Roel wel kleintje."

Matthyas: "Hey, kan ik je auto vanavond even lenen? Ik moet Miel bij oma afzetten en ik moet nog werken!"

De blauwe vinkjes verschijnen bijna meteen. Raoul, altijd snel met reageren.

Raoul: "Ja, natuurlijk. De sleutels liggen in de keuken. Rij alsjeblieft wel voorzichtig, het is glad buiten."

Matthyas: "Thanks! Ik ben tegen middernacht terug."

Raoul: "Top. Veel plezier en doe Miel de groetjes!"

Met een lichte glimlach op zijn gezicht staat Matthyas op, grijpt zijn jas van de stoel en rent de trap af. De sleutels liggen precies waar Raoul had gezegd, op het keukeneiland. Hij grist ze mee en stapt snel de regenachtige avond in. De donkerblauwe Volkswagen van Raoul staat aan de kant van de weg, glanzend in de natte straatverlichting. Terwijl hij de deur opent, dringt de geur van leer en Raoul's vertrouwde aftershave zijn neus binnen. Het voelt vreemd om in de auto van zijn oudere broer te zitten, maar ook vertrouwd.

"Zit je vast Miel?" Het kleinere jongetje knikt en kijkt verwachtingsvol naar zijn middelste broer.

De motor ronkt soepel als hij de sleutel omdraait. De ruitenwissers beginnen ritmisch hun werk te doen, terwijl hij de straat uit rijdt. De regen valt nu zwaarder en de straten lijken glibberiger dan normaal. Matthyas zet de radio zachtjes aan, op zoek naar iets om hem af te leiden. 

De man zet zijn broertje af bij hun grootmoeder en rijdt daarna door naar Aalsmeer. Daar, onder de rook van Schiphol, ligt zijn eindbestemming. Hoewel het al in zicht is, is het nog een goede twintig minuten rijden vanaf hun oma.

De weg naar Aalsmeer is rustig. Bijna te rustig. De meeste mensen blijven binnen met dit weer, en de straatverlichting weerkaatst op het natte asfalt, alsof de weg oneindig doorgaat in de duisternis. Matthyas zet de verwarming iets hoger en trekt zijn jas beter om zich heen.

Als hij de kruising van Aalsmeer nadert, besluit hij iets sneller te rijden. De weg is recht, geen andere auto's in zicht. Hij laat zijn voet iets zwaarder op het gaspedaal rusten en voelt de adrenaline door zijn aderen stromen. Maar dan, zonder waarschuwing, begint de auto te schuiven. De regen heeft een dun laagje water op de weg gevormd, en de banden verliezen grip.

"Shit," mompelt Matthyas, terwijl hij het stuur stevig vastgrijpt en probeert bij te sturen. De auto glijdt naar rechts, richting de vangrail, en voor hij het weet, voelt hij de klap. De voorkant van de auto raakt de rand van de vangrail, en in een fractie van een seconde vliegt hij naar voren, zijn lichaam wordt tegen het stuur gedrukt. De veiligheidsgordel snijdt diep in zijn schouder, en de airbag explodeert voor hem uit. Alles om hem heen vertraagt.