One shots - bankzitters

Weggevaagd part 4 - Koen

________________________________

Raoul - pap, 44 tot 47 jaar

Matthyas - papa, 41 tot 44 jaar

Robbie - oudste zoon, 20 tot 23 jaar

Milo - middelste zoon, 16 tot 19 jaar

Koen - jongste zoon, 10 tot 13 jaar

________________________________

10 jaar en 2 maanden oud

Als Robbie thuiskomt met een vriendin, is er een iemand die daar erg aan moet wennen. Iedereen houdt van haar, en is blij voor Rob dat hij eindelijk een vriendin heeft. Haar naam is Jamie en ze hebben haar meerdere keren ontmoet. 

Iedereen heeft haar lief. Iedereen behalve Koen. 

Het is niet dat hij vervelend tegenover haar is, maar het voelt voor hem alsof ze Robbie van hem steelt. Voor de tienjarige, die zijn middelste broer vooral heel verdrietig heeft gekend, was Rob zijn houvast en die werd ineens meegenomen door iemand. Ingepikt haast. 

Hij heeft, door Rob zijn studie, al weinig tijd met zijn broer en nu moest hij die tijd ook nog eens delen met zijn vriendin. Mooi niet dat hij dat feestje doorliet gaan.

Als Rob weer binnenkomt met Jamie, gunt hij ze geen blik. Ook niet als zijn oudere broer door zijn haren moffelt. Hij gaat naast hem zitten en trekt hem op zijn schoot om hem te kietelen. Een schaterlach vult het huis weer. 

Als Jamie ook zacht lacht en naast hen komt zitten, stopt Koen abrupt met lachen en kijkt hij weer chagrijnig naar zijn broer. Rob zucht terwijl hij zacht tegen Koen zijn ribbenkast tikt. De jongen had niet veel bij te zetten, maar Robbie had zijn zorgen gedeeld met zijn ouders. Dat zijn broertje niet genoeg zou eten. 

"Echt kom even mee jongen. Jij en ik gaan samen in de tuin zitten en even kletsen. En morgen neem ik je mee voor een dagje weg. Gewoon wij samen oké?"

Koen kijkt met puppy ogen naar zijn broer terwijl hij recht overeind gaat zitten op de bank. "Echt waar? Alleen jij en ik?" Zijn stem wordt zachter als hij naar Jamie kijkt. Dat meisje had het allang door en zat op haar telefoon, net alsof ze de hele conversatie niet hoorde. 

Robbie knikt. "Yep. Zolang jij en ik nu eventjes naar buiten gaan voor een praatje." Koen knikt zacht terwijl hij zijn broer de tuin involgt. Milo was boven ergens, maar die jongen zag je niet zoveel. Hij moest het nog allemaal op een rijtje krijgen, en hij zag er enorm tegenop dat zijn jongste broertje ook naar de middelbareschool moest en hij hem kosten wat kost wilde behoeden voor hetgeen wat hem was overkomen. 

Koen gaat op het bordes zitten en Robbie komt naast zijn tien jaar jongere broertje zitten terwijl hij een arm om hem heenslaat. Koen trekt zijn knieën tot zijn eigen borst en veegt de tranen weg die ondertussen in zijn ogen waren gekomen. 

"Ik denk dat je al weet waarom we hier zijn toch?" Rob zijn stem is zacht en lief. God Koen haatte het als hij die stem gebruikte. Koen kan alleen maar knikken terwijl Rob over zijn arm wrijft. "Vriendje je moet echt stoppen met zo gemeen te doen tegen Jamie. Ik hou van haar jongen. Ze gaat ooit een deel van de familie zijn en ik ben bang dat jij je daarvoor echt moet gaan aanpassen."

Koen schudt zijn hoofd als hij de schommel ziet bewegen door de wind. "Het is je vriendin. Niet je verloofde of zo." Rob moet zijn kalmte bewaren want hij weet dat Koen het allemaal niet zo bedoeld.