One shots - bankzitters

oog voor een oog - Robbie

____________________________________________________

Robbie - 15 jarige zoon Rutger

Frank - 5 jarige zoon Rutger

Raoul - 16 jarige neefje en beste vriend Rob

Matthyas - 16 jarige beste vriend Rob

Milo - 15 jarige beste vriend Rob

Koen - 15 jarige beste vriend Rob

Rutger - vader Rob + arts

_____________________________________________________

"Ik ben voetballen pap!" 

Zijn stem galmt door de woning als hij zijn vader iets terug hoort roepen. Hij weet niet eens wat maar belangrijk zou het niet zijn geweest. Rob heeft haast aangezien Raoul al voor de deur stond met de scooter. 

Hij was erg vroeg maar ze wilde nog even een balletje trappen en op deze manier kon hij ook nog even kijken bij de wedstrijd van zijn jongere broertje. "Ik ben zo werken Rob," schreeuwt Rutger weer als hij niks van zijn zoon hoorde, "dus kan jij toevallig je broertje na je wedstrijd meenemen? Anders moet hij even spelen bij iemand vandaag. Kan jij dat doorgeven?"

Rob roept terug dat hij dat zeker wel wil doen en desnoods zijn broertje langs de kant van zijn eigen training wilde zetten. Frank speelde zijn wedstrijden bij de Fjes en vond het geweldig. Hij was tien jaar jonger dan zijn broer, maar ze zouden het voor geen goud anders willen. 

Raoul toetert nog eens en de jongen gooit zijn sporttas over zijn schouder heen. Met een glimlach trekt hij de deur achter zich dicht. De lentezon stond recht op zijn gezicht terwijl de jongen kijkt naar zijn beste vriend die op zijn scooter leunt. 

"Ach als we daar het verloren schaap niet hebben. Spring achterop man." Rob slingert zijn tas tussen Raoul zijn benen en pakt de helm die Raoul voor hem mee had genomen vanuit zijn buddy. 

"Ow kunnen we dadelijk nog even langs de u7? Papa vroeg of ik even naar Frank kon kijken want papa moet werken en Frank moet dus of afspreken of bij ons weer mascotte spelen." Frank was de persoonlijke mascotte van het team van Rob. Daar zaten ook al zijn beste vrienden.

"Tuurlijk gaan we dat doen joh! Koen wilde nog een balletje trappen voordat we onze eigen wedstrijd hebben." De man start zijn scooter wanneer ze richting de voetbalclub rijden. Halverwege haakt Matt aan op zijn fiets en wordt hij voortgetrokken door de scooter van Raoul. 

Als ze eindelijk op de club aankomen, staat Koen ze al op te wachten. "En ik maar fietsen," huilt de jongen als hij ook Milo uit de wagen van zijn vader ziet stappen. 

"Ach wat heb je het ook zwaar," lacht Matt als hij eindelijk Rob zijn schouder loslaat en zijn fiets in de fietsenstalling zet. "Eindelijk mijn schouder terug in de kom!" schreeuwt Rob boven het scootergeluid uit. 

Matt geeft hem de vinger voordat hij weer naar de jongen lacht, "mocht je er last van hebben gehad, dan had je het gewoon eerder moeten zeggen meneer." 

Milo komt ook aangelopen en gooit zijn tas op de stapel van de andere tassen. "Jezus ik mag toch hopen dat ik dadelijk op de bank zit en niet in de basis sta." Zijn zonnebril verraad zijn gevoel van de avond ervoor. Deze jongen had weer een kater van hier tot Tokio. 

"Katertje jongen?" lacht Raoul als hij zijn scooter neerzet en zijn helm afdoet. Milo knikt richting de jongen terwijl hij zijn zonnebril afzet en ze een voor een glazig aankijkt. "Doet hem maar weer op halve gare," lacht Rob als hij de jongen aankijkt, "hoe diep ben je gisteren gegaan joh?"