One shots - bankzitters

Weggevaagd part 1 - Koen

_____________________________________________

Raoul - pap, 34 tot 39 jaar 

Matthyas - papa, 32 tot 37 jaar

Robbie - oudste zoon, 10 tot 15 jaar

Milo - middelste zoon, 6 tot 11 jaar 

Koen - jongste zoon, 0 tot  5 jaar

______________________________________________

2 weken oud

Als Koen de eerste keer bij Raoul en Matthyas thuis komt, is het een klein propje dat ingewikkeld is in een lakentje. Zijn haren staan alle kanten op en steekt af tegen zijn witte laken. Een soort rossige kleur groeit op het bolletje van het kind. 

Matt pakt het kind voorzichtig uit de maxi-cosie en ondersteund Koen zijn hoofdje. Elke stap die hij naar binnen neemt, probeert hij het speelgoed van zijn andere zoontjes te ontwijken. Raoul had het kleine bakje meegenomen naar binnen. 

Robbie, tien jaar oud, stuitert naast zijn vader in enthousiasme. Matt zucht zachtjes en wrijft over zijn zoontjes haren. Rob is altijd een stuiterballetje en Matt weet niet of hij het moest linken aan zijn zoon zijn ADHD of zijn leeftijd. 

"Is hij wakker papa?! Ja? Is hij nu beter? Moet die nu niet meer naar het ziekenhuis papa?!" Rob blijft stuiteren en duwt wat kussens van de bank af zodat zijn papa kon gaan zitten en hij eindelijk Koen kon zien. 

Koen zijn biologische moeder, de draagmoeder voor beide heren, was een maand te vroeg bevallen waardoor het kind dus even in het ziekenhuis moest blijven voordat ze hem mee naar huis konden nemen. 

"Hij is oké nu jongen, en hij zal duidelijk niet slapen met jou als energiebom naast hem!" Raoul was binnen komen lopen en legt zijn hand op Rob zijn schouders. 

"Maar mag ik hem nu vasthouden papa! Ik zal echt super super voorzichtig zijn!" Matt kijkt naar zijn man en daarna terug naar Koen die met prangende oogjes naar zijn nieuwe familie kijkt. "Wat zeg je ervan Koentje? Wil je dat je grote broer je vasthoudt?"

Rob zit al klaar met zijn grijpgrage handen. Koen draait zich nog een beetje om in zijn dekentje en smakt met zijn lippen. Hij heeft zijn wenkbrauwen een beetje in een frons. 

"Je mag hem wel even vasthouden hoor lieverd," zegt Matt als Rob al in een kleermakerszit zit en het gekochte knuffeltje in zijn hand heeft. Rob had er de afgelopen dagen al mee geslapen zodat het kind alvast aan zijn geur zou wennen. "Je moet wel zachtjes zijn Rob," roept Raoul nog vanuit de keuken, "hij is echt een stuk kleiner dan Milo toen hij kwam dus je moet nog voorzichtiger zijn dan de vorige keer lieverd."

Diezelfde Milo zat nu op een andere bank televisie te kijken. Hij was de rustigere variant van zijn broer. Hij is niet stil, of verlegen, maar hij kan gewoon rustig zitten en ook rustig spelen zoals Rob eigenlijk nooit had gekund. 

Milo hoort de keukendeur sluiten en kijkt dan pas op. Dan ziet hij zijn vader en zijn nieuwe broertje. "Pap!" Milo komt omhoog uit zijn comfortabele positie en rent richting zijn vader. Het kind was verzot op zijn ouders en zou tot zijn dertigste bij hen wonen als het aan hem lag. 

"Hey knapperd," lacht Matt als hij zijn zoon op zijn schoot zet, "kijk eens wie er thuis is?" Milo zijn ogen glunderen als hij naar het kind kijkt, "baby Koen." 

Milo was altijd zachtaardig en behandelde de poppen die hij op zijn kamer had, alsof ze van glas waren. Matt en Roel waren daarom ook minder bang dat er iets met Koen zou gebeuren als het middelste kind hem in zijn armen zou nemen.