BÖLÜM 29

24 5 0
                                    

Bütün gün yiğit abimin başının etini yiyip, ne yaptım ettim ama ikna edemedim o güzelim motoru almaya. Zaten Altan abim kaza yaparım korkusuyla izin vermiyordu, bir de yiğit abim de eklenmişti üstüne artık o motor gerçekten hayal olmuştu. Neyse artık önümüzdeki maçlara bakacağız.
Akşam olmuş eve gelmiştim. Yiğit ile Arda abim iş yemeğindeydiler. Biz de yemeğimizi yer yemez hemen odama gidip çikolata, cipsi, kola gibi abur cubur ve ekstradan sigara böreği yaptım ve dedi kodu malzemelerini hazırladım. Arda abim gelmişti birazdan üstünü değiştirip gelicekti.
Bende aklımdaki soruları düşünüp gelmesini bekledim. Sonunda abim gelmişti.
"Sevdalı kardeşim, bakıyorum da dedi kodu söz konusu olunca marifetlerini de konuşturmuşsun"
Ben
"Abicim bizim ki dedi kodu değil bilgi paylaşımı, lütfen doğru bilgi yayalım"
Abim
"Doğru diyorsun" diyip ağzına sigara böreğini bir kerede tıktı.
Ben
"Eee hadi anlat bakalım, neymiş neciymiş bu Emrecan efendi"
Abim sinsi bir gülüş atarak
"Emrecanı çocukluğumdan beridir tanırım, iyi bir arkadaştır ama iyi bir sevgili midir bilemem. Daha önce üç sevgili yaptı. En sonuncusu psikopat çıktı. O zamandan beridir bu tür işlerden uzak duruyor"
Ben
"Niye o kız ne yaptı ki?"
"Takip edip duruyordu, iş için bir kızla konuşsa o kızı bulur kendince had bildirirdi. Neyin haddiyse bu bende anlamadım. En son bu Emrecan kuzeni cerenle beraber buluşunca ve samimi olduğu bir kuzeni olunca bu kız gidip cerenin de peşine takılmış kızı dövmeye kalkmış. Emrecan da bu yaptıklarına daha fazla dayanamayıp kızı babasına şikayet etmiş. Bazı kanıtlar da götürmüş inanmazlarsalar diye, babası da bu kızı yurt dışına göndermiş"
Ben
"Vay be, dünyada ne de çok deli varmış"
Abim kahkaha atıp
"Deliden çok ne var"
Ben
"Ee abim söyle bakalım emrecan nasıl kızlardan hoşlanır"
Abim
"Napcam kız nikahına mi alcan?" Dedi gülerek
Ben
"Ya abi utandırmasana, hem ilk aşkım bana uygun mu değil mi onu tartıyorum. Belki hiç birbirimize göre değilizdir"
Abim
"Tamam o zaman"
Kolasindan bir yudum alıp
"Emrecan dış görünüşe önem veren biri değildir. Onun hoşlandığı şeyler kızın hâl ve hareketidir. Mesela o ayakları üstünde duran, başarılı kadınları, kendi emekleriyle bir yere gelenler hep onu etkilenmiştir.
Utangaçtır, kıskançtır. "
Ben
"Sence ben ayaklarımın üstünde duran birimiyim"
Abim
"Benim hayatımda gördüğüm en güçlü kadın sensin canım kardeşim. Acı nedir çok iyi bilen ve acıya dayanan, moralinin bozulmasına bile müsade etmeyen birisin. Senin bu huyunu çok seviyorum. Hem ruhen hem bedenen hem iş anlamında çok güçlüsün." Diyip eliyle yanağımı okşadı. Hemen abime sarılıp
"Abi, iyiki varsın. Yani seninle bu konuyu böyle rahatlıkla konuşabildiğime hâlâ inanamıyorum. "
Abim
"Ben her konuda yanındayım. Ne derdin varsa ilk bana gel. Senin elini asla ama asla bırakmam. Sen bana lalenin yadigarısın. Sen benim biricik kardeşimsin"
Ben
"Abi, lale nasıl biriydi?"
Abim derin bir nefes alıp
"Çok dilliydi, aynı senin gibi. Peşinden çok koştururdu, aynı senin gibi. Cıvıl cıvıl, evde her an her yerde çıkabilir diye sürekli bizi diken üstünde tutardı. Hatta bir ara kolona çıkmıştı, nasıl çıktığını ben hala anlamıyorum"
Ben
"Eminim yaşasaydı çok iyi anlaşırdık"
Abim
"Hiç sanmıyorum, çok kıskanç biriydi. Kesin bizi senle paylaşmazdı"
Ben
"Bende çok kıskancım bak bir yanimiz daha ortak çıktı, iyiki benden başka kız kardeşiniz yok"
Abim
"Bizim yok ama yiğit abimin var"
Ben
"Nasıl yani?"
Abim
"Babam annemden önce bir evlilik daha yaptı. O kadın babamı bırakıp kızı ile başka adama gitti. Babamda yiğit abimle bir başına kaldı. O zamanlar yiğit abim altı yaşındaydı ve babamla kalmak istedi. Kız kardeşi de annesiyle gitti daha küçüktü. Sonra annemle tanıştı ve birbirlerini sevdiler. Annem babama kaçınca ailesi evli çocuklu bir adam kaçtı diye annemi sildiler. Annem de babamı ve ailesini kendi ailesi saydı. Hem annemde kendi ailesini sevmiyordu. "
Ben şaşkınlıkla abime bakarak
"Peki o kız kardeşine ne oldu?"
Abim
"Arada buraya gelir, bir kaç hafta kalır gider. Kız senden beş yaş büyük"
Ben
"Şaka! Peki abim onu seviyor mu?"
Abim
"O kadar samimi değiller, babamı göremeye gelir zaten. Bizim akrabalardan kimse onu sevmez, ailenin tek kızı olarak hep sen görüldün. O kız fazla oynak olduğu için kimse onunla görüşmez konuşmaz"
Ben
"Kızı madem bu kadar sevmiyorlar niye geliyor ki kalmaya ?"
Abim
"Annesi gönderiyor, bak bakalım babanın o eşiyle arası nasıl, kötüyse git boz diye. Sanki bilmiyoruz, kadın babama geri dönmek için kırk takla atıyor"
"Evli değil miydi?"
Abim
"O adamı da bezdirdi boşandı, şimdi zengin koca derdinde o da kızı da. Hatta kızla babamız aynı olmasa kendini bize yamiycak"
Ben
"Ohaaa o derece mi?"
Abim kafasını aşağı yukarı sallayıp
"O derece hatta kız bir ara kuzenlerimize kafayı taktı, zenginiz yaa illa biriyle evlencem diye tutturmuştu, daha ne yaptıysa kuzenlerim evde yaka paça attılar dışarı"
Ben ağzım açık dinlerken abim ağzıma cips tıkayıp
"Boş kalmış ağzın" diyip çenemi kapattı.
Ben afallayıp ağzımdakini yiyip
"Peki sence bu kız bir daha ne zaman gelir"
Abim
"Valla hiç belli olmaz ne zaman geleceği ama uzun zamandır gelmiyor."
Ben
"Ayyy gelmesin valla bizden uzak Allah'a yakın olsun. Gelirse de ben varım artık annemle babamın arasına girmesine izin vermem"
Abim
"Zaten artık o bu evdeyken bir şey oldu mu herkes ondan biliyor. Çünkü ne zaman annem babama sen beni aldatıyorsun dediğinde o kız bu evdeyken oluyor. Yani annem de o kızı artık çözdüğü için bir şey yapmıyor"
Ben
"Yılana bak"
Abim
"Biz ne ara Gülnihal'i konuşur olduk yaa"
"Kızın adı Gülnihal mi?"
"Evet"
Ben
"Hmm, neyse biz asıl konumuza geri dönelim, başka ne biliyorsun Emrecan hakkında"
Abim
"Benim gibi biri, anlayışıdır, empati yapmayı bilir. "
Ben
"O zaman desene işim Zor" diyerek kıkırdamaya başladım.
Abim üstüme gelip gıdıklayarak
"Ben kötü birimiyim ki zor olsun hee"
Ben yerimden fırlayıp
"Haşaaa! Paşam o nasıl söz" diye odanın öbür tarafına kaçarken abim peşime takılıp yakalamaya çalışıyordu. Biraz yakalamaca oynayınca yorgun düştük ve ikimizde kendimizi yatağa attık. Bu akşam abimle yatmaya karar verdiğim için hiç abimi bırakmadım ve beraber uykunun kollarına attık kendimizi...

Kaybolan Çicekler Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin