Chapter :13 ကျောက်စိမ်းဆွဲသီး၏အရင်းအမြစ် {1}
ထုန်လုသည် စောင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး အမှန်တရားကို ငြင်းဆန်လိုနေခဲ့သည် သူမက နာကျင်စွာ ညည်းညူရင်း သူမတစ်ကိုယ်လုံး စေးကပ်သွားသည်ဟုခံစားလိုက်ရသည် ထို့နောက်တစ်ယောက်ယောက်က သူမကို ရေချိုးကန်ထဲကို လှဲချစေလိုက်တယ်။ ပူနွေးသောရေတွင် စိမ်ထားရင်းမှ တစ်ဖန်ပြန်လည်မွေးဖွားလာသကဲ့သို့ သက်တောင့်သက်သာခံစားနေရသည်
ပြီးနောက်ထုန်လုသည် ဒဏ်ရာများကို ကြည့်ရှုရန် သူမ၏ပေါင်တံများကို မြှောက်ထားလိုက်သည်။ အစောပိုင်းက ဆေး၏အာနိသင်အားဖျောက်ဖျက်ရန် လက်သည်းများကို သူမ၏ အသားထဲသို့ နစ်မြုပ်စေခြင်းဖြင့် မိမိကိုယ်ကို နာကျင်စေရုံမှတစ်ပါး ရွေးချယ်စရာမရှိခဲ့ပေ။ သို့သော် သူမရဲ့ ပေါင်တံတွေက လုံးဝကိုဖြောင့်စင်းလျက်
ထုန်လုကမျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည် သူမ၏ပေါင်တံတလျှောက်တွင် ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တစ်ချက်မျှပင်မရှိနေပေ။ သူမ၏ပေါင်က ယခင်ကကဲ့သို့ ပျော့ပျောင်း ချောမောနေခဲ့သည်။
ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ?
ထုန်လုကမယုံနိုင်စွာ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည် ပြီးတော့ သူမ၏မျက်နှာ ယခုတွင်မူ နူးညံ့ကာကြည်လင်လွန်းပါသဖြင့် ချွေးပေါက်များကိုပင် မမြင်တွေ့နိုင်ပေ။
သူမသည် လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်က ဒူးရင်းသီးတချို့ကို စားခဲ့သဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံးယားယံလျက်ဖြစ်နေပြီး နဖူးမှ ဝက်ခြံအပြည့်ထွက်နေသည်
ဒီနေ့အပြင်ထွက်ရာမှ ထိုဝက်ခြံများကို ဖုံးဖိထားရန် concealer တွေ အများကြီး လိမ်းထားရသည်။
ယခုတွင်မူ ဝက်ခြံသည် ပျောက်ချင်းမလှပျောက်ကွယ်သွားရုံသာမကဘဲ အမှတ်အသားတစ်ခုမှ မကျန်တော့ပေ။
ထုန်လုသည် သည် မှန်ရှေ့တွင် ရပ်နေရင်း သူမ၏ ရောင်ပြန်ဟပ်မှုကို စူးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ဒီအသားအရည်က အရမ်းကိုချောမွေ့ပြီး လှတယ်
သူမ မကူညီနိုင်ဘဲ ပြုံးနေမိသည်။ ဒီအတိုင်းသာဆို သူမကိုယ်တိုင်တောင် မှန်ထဲကသူမ၏ပုံရိပ်ယောင်ပြန်ချစ်မိသွားနိုင်သည်
