ေသာ္ကတို႔ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ေနၾကတာ သုံးေလးရက္မၽွရွိေနခဲ့ၿပီ။ ေဖေဖက ကုမၸဏီအလုပ္ေတြႏွင့္မို႔ လိုက္မပို႔နိုင္ ေမေမကလည္း ညီမေလးေက်ာင္းမပ်က္ေစခ်င္၍ ေနခဲ့ၾကရသည္။
"Bo boy ပင္လယ္ထဲ လုံးဝမဆင္းနဲ႔ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ"
"ကိုကိုႀကီးကိုလည္း ေမေမမွာထားဦးမယ္"
ေမေမက ေသာ္ကအား ေန႔တိုင္းဖုန္းဆက္၍ သတိေပးသည္။ ေအာင္စံၿဖိဳးက အေပ်ာ္စီးသေဘၤာစီးခ်င္ေနသျဖင့္ ေသာ္ကတို႔ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနလၽွင္ ကၽြန္းေတြဆီသို႔သြားမည့္အေၾကာင္းကိုေတာ့ ေမေမစိတ္ပူမွာစိုး၍ မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါ။ ေသာ္က ကိုယ္တိုင္လည္း သြားခ်င္ေနရသည္မို႔ ေဖေဖ့ကိုေတာ့ လွမ္း၍ ခြင့္ေတာင္းထားၿပီးႏွင့္ၿပီ။
ပင္လယ္ဘက္ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ ေမေမ့စကားနားေထာင္ကာ ပင္လယ္ထဲမဆင္းမိ။ လွိုင္းပုတ္သံ ေလတိုးသံမ်ားကို အာ႐ုံစိုက္၍နားေထာင္ၾကည့္ေသာ္လည္း ေသာ္က ၾကားေနက် အုတ္တံတိုင္းဆီမွ အသံႏွင့္လုံးဝမတူေပ။ ရွုရွိုက္ဖူးေသာ ပင္လယ္၏ရနံ့သည္လည္း ကြဲျပား၍ေန၏။
"ေကာ့ေသာင္းက ေတာ္ေတာ္လွတာပဲကြ... ဒီနား တစ္ဝိုက္ကကၽြန္းေတြကို ဖူးခက္လိုမ်ိဳး Tourist attractions ေနရာေတြျဖစ္ေအာင္ ေသခ်ာေလးလုပ္ထားရင္ေကာင္းမွာပဲ"
ေအာင္စံၿဖိဳး၏အေျပာကို ေသာ္က ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္ ျမန္မာနိုင္ငံက ကၽြန္းေတြက ထိုင္းက ဖူးခက္ တို႔ မေလးရွားက လန္ကာဝီတို႔ထက္ေတာင္ ပိုလွေသးတယ္"
ေသာ္က၏ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမ့အစ္ကို ေလးေလးႀကီးတို႔က ၿမိတ္,ထားဝယ္,ေကာ့ေသာင္း တဝိုက္တြင္ ေဟာ္တယ္ႏွင့္ အေပ်ာ္စီးသေဘၤာ လုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ကိုင္ၾကျခင္းျဖစ္၏။
ညေနဘက္ ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕ထဲတြင္ ေလၽွာက္လည္ၾကရင္း လူရွုပ္သည့္တစ္ေနရာ၌ ေသာ္က မထင္မွတ္ဘဲ လူႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တိုက္မိသြားရသည္။
"အိုး! ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ"
ထိုလူႀကီးက ေသာ္ကအား စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္လာသျဖင့္ ေသာ္ကလည္း ျပန္ၾကည့္မိသြားရသည္။ အျဖဴဘက္ေရာခ်င္ေနေသာ ေငြမွင္ေရာင္ ဆံပင္ရွည္မ်ားကို ေနာက္တြင္စုစည္းထားၿပီး ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္ ဥပဓိ႐ုပ္ေကာင္းလြန္းလွေသာ ထိုလူႀကီးအား ေသာ္က ဘယ္မွာျမင္ခဲ့ဖူးမွန္းမသိေပ။ ေသာ္ကအား ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပကာ ထြက္ခြါသြားသည့္ ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးအား လိုက္ေငးေနမိ၏။
YOU ARE READING
Our Neverland
RomansaMyanmar Boy Love Fiction ပင်လယ်ထဲမှာ ခရီးသွားရင်း မထင်မှတ်ဘဲ Black Hole ကြီးကနေလမ်းပျောက်ပြီး မြေပုံထဲမှာ ပျောက်နေတဲ့ Lost Country ထဲကိုရောက်သွားတဲ့ Boboy ဆိုတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်... Lost Country က အိမ်ရှေ့စံ တော်ဝင်မင်းသားနဲ့ ရုတ်တရက် လက်ထပ်လိုက်ရသ...
