Sıfır Hata

34°

Shameless- Camila Cabello

Atakan yetenekli insanlara büyük hayranlık duyardı. Onları izlemek hoşuna giderdi. Şimdi de aynı şeyi yapmakla meşguldü. Yüksek bar sandalyesinde oturmuştu ve genç barmeni izliyordu. Bugün restoranda akşam yemeği servisi erken bitmişti. Saat 9'dan sonra yapılacak etkinlik için erkenden paydos vermişlerdi. Çalışanlardan bazıları evlerine gitse de Atakan, Aleyna'nın ısrarıyla kalmaya karar vermişti. Genç kız jazz müzik konseri olacağı için adeta ona yalvarmıştı. Şimdi de üstlerini, pek etkinliğe uygun olmasa da, değiştirmişler ve restoranın barında oturuyorlardı.

"İnsanların kıyafetlerine baksana Atakan. Paçoz gibiyim." Yanındaki bar sandalyesinde oturan Aleyna radarları açmış etrafı izliyordu. Atakan kızın üzerindekilere o zaman bakabilmişti. Koyu gri kumaş pantolonu ve sırt dekolteli dar siyah üstü vardı. Atakan'a göre genç kızın görünüşü ondan bin kat daha iyiydi. Sarışın çocuğun üzerinde açık mavi, geniş kot pantolon ve yakası fermuarlı lacivert sweatshirt vardı. Şık kıyafetli insanların arasında elbette sırıtıyordu ama çok da önemsememişti. Çünkü onun görünüşüyle ilgilenecek kimse yoktu.

"Güzelsin bence."

"Sağ ol kibar çocuk ama şu kızlara baksana taş gibiler." Aleyna'nın gözüyle işaret ettiği tarafa dönüp dans eden kızlara baktı. Gerçekten güzellerdi. "Tahir şefin yanındaki kızın elbisesine bak." Aleyna'nın hayran sesiyle Atakan onun baktığı yere baktı. Yüksek davet masanın etrafında ayakta durup konuşan Tahir'i ve yanındaki kızı hemen tanımıştı. "Kafede gördüğümüz kız mı o?" O'ydu, Eslem.

Bugün zaten çok az çalıştıkları için Tahir'i çok fazla görememişti. Bugün işe gelirken adımları geri geri gidiyordu ama kaçış yoktu. Nihayetinden burası onun iş yeriydi. Nereye kadar kaçabilirdi? Zaten beklediği gibi olmamış Tahir onunla konuşmayı geç ona bakmamıştı bile. Atakan'ın evden öylece çıkıp gitmiş olması onu kırmış olabilirdi. Atakan normalde bu fikri aklına getirmezdi ama dün arkadaşlarıyla yaptığı konuşmadan sonra Tahir'in ondan hoşlanma ihtimali oran olarak yükselmişti. Bu yüzden de Atakan'ı dinlemeden kaçıp gitmiş olması Tahir Zeybek'i üzmüş olabilirdi.

"Evet, o." Esmer kız, Tahir'in kulağına eğilip bir şey söyledikten sonra ikili kahkaha attı. Atakan onları bir defasında restoranda yemek yerken gördüğünde de Tahir aynı böyle gülüyordu. İkisi yakın olmalıydı.

"Sevgililer mi acaba?" Atakan cevap vermedi. Bakışlarını onlardan çekip sandalyeyi bar tarafına döndürdü. Karşısındaki genç çocuğu izlemeye devam etti. Çünkü Tahir'in olduğu tarafa bakmak iyi hissettirmiyordu.

"Selam." Bakışlarını fark etmiş olan çocuk Atakan'a gülümseyerek selam verdiğinde sarışın çocuk biraz utanmıştı. Çünkü dakikalardır isminin Mustafa olduğunu hatırladığı çocuğu izliyordu. Öyle güzel kokteyller hazırlıyordu ki insan bakmadan edemiyordu. Hepsi sanat eseri gibiydi.

"Selam." O sırada Aleyna dans etmeye gidiyorum, diyerek yanlarından uzaklaşmıştı.

"Atakan'dı değil mi?" Çocuk hazırladığı bardağı müşteriye uzatıp Atakan'ın karşısına geçmişti. Müzik sesinden dolayı sesini Atakan'a duyurmak için kollarını tezgaha yaslayıp ona doğru eğilmişti. Atakan onun sorusunu başıyla onayladı. "Ben de Mustafa."

"Hatırlıyorum." dedi aynı onun yaptığı şekilde eğilerek. Onu çalışanlarla birlikte gittikleri otel gezisinden hatırlıyordu. Hatta onun yemesi için önüne et koymuştu.

"Güzel." dedi kumral çocuk hafifçe gülümseyerek. "Bir şeyler içmek ister misin?"

"Ben alkol kullanmıyorum." Atakan çok tutucu biri değildi ama alkolün saçmalık olduğunu düşünüyordu.