Through all your phases (#3)

parte cuatro

Selini's PoV

Ήρθε η ώρα για οικογενειακό τραπέζι.

Μπορώ να πω πως μου έλειψε αρκετά αυτό.

Από όσο ξέρω θα φάμε στο σπίτι του θείου.

Κλασικά.

Είναι αρχές Σεπτεμβρίου αλλά ακόμα έχει αρκετή ζέστη.

Φόρεσα ένα μακρύ άσπρο αέρινο φόρεμα, το οποίο έδενε στον λαιμό μου με άσπρα σανδάλια.

Δεν μπαίνω στον κόπο να φορέσω σουτιέν.

Αν και το στήθος μου δεν είναι μικρό σπάνια φοράω.

Αφού μπω στο αμάξι μου μετά από λίγο φτάνω πρώτα στο πατρικό μου.

-Mamá, papá!

Φώναξα με το που μπήκα στην μεγάλη σάλα.

Εκεί βρήκα τον Adam καθισμένο στον καναπέ να παίζει στο κινητό του.

-Θα περιμένεις μαλώνουν.

Μου είπε ο αδερφός μου χωρίς να σηκώσει βλέφαρο από την οθόνη του.

Κατευθείαν ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου.

Πάντα έτσι τους θυμάμαι τους γονείς μου.

Ή μάλωναν ή αγαπιόντουσαν.

Ποτέ δεν ήταν των χαμηλών τόνων.

Κάθομαι δίπλα στον αδερφό μου και ξεφυσάω.

Τον κοιτάω αλλά ακόμα δεν μου δίνει σημασία.

Με το ένα χέρι μου του τραβάω το αυτί και με το άλλο τον τραβάω για να πέσει κάτω.

Αρχίζει να φωνάζει και εγώ να γελάω.

-Ρε Seli!

Φώναξε έξαλλος.

Μολις τον ρίξω τελείως κάτω σηκώνομαι γρήγορα και αρχίζω να τρέχω προς την έξοδο της Σάλας.

-Νομίζεις πως δεν θα σε πιάσω;

Ξανά φώναξε.

Δεν απάντησα.

Ξέρω πως μπορώ πολύ εύκολα να του ξεφύγω.

Κρύβομαι στην γνωστή κρυψώνα μου και περιμένω να φύγει ο Adam.

Βρίσκω την ανάσα μου μετά από το απότομο τρέξιμο και χαμογελάω στον εαυτό μου.

Όντως μου έλειψε το σπίτι μου.

Ξαφνικά η πόρτα της αποθήκης ανοίγει και είμαι έτοιμη να επιτεθώ μόλις δω τον Adam.

Εν τελεί αυτός που άνοιξε την αποθήκη ήταν ο μπαμπάς μου.