Through all your phases (#3)

parte cincuenta y nueve

Selini's PoV

Είμαι σε ένα πανέμορφο, καταπράσινο λιβάδι.

Είναι τόσο ζεστό και όμορφο.

Μπροστά μου υπάρχει ένα τεράστιο ξύλινο σπίτι.

Φαίνεται πολύ εντυπωσιακό.

Πιο δίπλα στο σπίτι τρία άλογα λιάζονται και παίζουν.

Βλέπω και την Layla το άλογο μου.

Χαμογελάω κατευθείαν και προσπαθώ να πλησιάσω.

Μια φωνή ομως με κάνει να γυρίσω απότομα.

Μπροστά μου στέκεται και χορεύει πάνω στα γρασίδια ένα μικρό αγόρι που τσιρίζει από χαρά.

Είναι τόσο όμορφο.

Έχει ξανθά μαλλάκια και μπλε μεγάλες ματάρες.

Αυτό το μπλε το ξέρω.

Είναι μια τόσο ζέστη απόχρωση που την κοιτάω κάθε μέρα.

Την έχω απομνημονεύσει.

Νιώθω ένα χέρι στην μέση μου και όταν κοιτάξω βλέπω τον Varian πιο ευτυχισμένο από ποτέ.

Νιώθω και εγώ ευτυχισμένη.

Και ήρεμη.

Φαίνεται τόσο ειδυλλιακή αυτή η ζωή.

Μήπως αυτό είναι που χρειάζομαι τελικά;

~

Επανέρχομαι από τον ύπνο αλλά δεν ανοίγω τα μάτια μου.

Αυτό το όνειρο ήταν τόσο σχεδόν πραγματικό.

Τόσο υπέροχο.

Εγώ, ο Var και...

Και το παιδί μας;

Πρέπει ειλικρινά να κάνω ένα τεστ εγκυμοσύνης για να μου φύγουν αυτές οι ιδέες.

Νιώθω μικρά μικρά χάδια πάνω από τα φρύδια μου και χαμογελάω.

Ποσό μου αρέσει όταν με ξυπνάει έτσι ο Varian.

Ανοίγω τα μάτια μου και μόλις δω τα πανέμορφα γαλανά μάτια του να με κοιτάνε χαμογελάω.

-Καλημέρα mi petardo.

Είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη του.

Τεντώνομαι και τον αγκαλιάζω σφιχτά.

Μήπως εν τέλη αυτός είναι όλα όσα χρειάζομαι;

-Καλημέρα mi salvacíon.

Απάντησα πίσω και χάιδεψα το πρόσωπο του.

Στα μάτια του αποτυπώνεται κάθε ζεστό συναίσθημα που του πρόσφερε το παρατσούκλι μου.