Through all your phases (#3)

parte treinta y uno

Selini's PoV

Νιώθω τόσο ήρεμη.

Τόσο ξεκούραστη.

Πως μπορεί ένας άνθρωπος και με ηρεμεί μόνο που με κρατάει;

Δεν είναι λογικό.

Δεν βγάζει νόημα.

Κοιμήθηκα επιτέλους μετά από πόσες μέρες.

Δεν ήξερα ότι το χρειαζόμουν τόσο πολύ.

Η αγκαλιά του Varian μυρίζει σοκολάτα.

Ο ίδιος μυρίζει σοκολάτα.

Μαζί με έναν συνδυασμό τεστοστερόνης.

Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.

Ξέρω μόνο ότι όσο το μυρίζω τόσο περισσότερο σαν πρεζάκι νιώθω.

-Ήμουν σίγουρος.

Ακούω μια φωνή να λεει με ευχαρίστηση αλλά δεν ανήκει στον Varian.

Ανήκει στον αδερφό μου.

Ανοίγω απότομα τα μάτια μου και κοιτάω τι συμβαίνει στο δωμάτιο.

Ο Varian κοιμάται ακόμα.

Και ο Adam στέκεται στην μέση του δωματίου.

-Φύγε θα τον ξυπνήσεις.

Λέω χωρίς να ξεκολλησω απο πάνω του.

Δεν ντρέπομαι για αυτόν για να θέλω να μην με δουν μαζί του.

Ακόμα και αν δεν έχουμε κάτι εμένα αυτές είναι οι επιλογές μου και οποίος γουστάρει.

Ότι κρατάμε μυστικό ότι κάνουμε είναι ξεκάθαρα για την ασφάλεια του.

Ο αδερφός μου με κοιτάει υπεροπτικά.

-Σε ψάχνουν στο πρωινό όλοι οι υπόλοιποι, ένα ευχαριστώ που έσωσα το τομάρι σου δεν θα έβλαπτε.

Σουφρώνω την μύτη μου στην απάντηση του και σηκώνομαι αργά από την αγκαλιά του Varian.

Στην απώλεια επαφής τα μάτια του ανοίγουν κατευθείαν.

Με κοιτάει αγουροξυπνημένος και μπερδεμένος.

-Πρέπει να φύγω γιατί με ψάχνουν, εσυ κοιμήσου.

Λέω σιγανά για να μην τρομάξει.

Γνέφει θετικά και ξανά κλεινει τα μάτια του.

Απομακρύνω τα μαλλιά του από το πρόσωπο του και βγαίνω από το δωμάτιο.

Όπως περίμενα ο αδερφός μου δεν είχε φύγει ακόμα.

Μπαίνουμε μαζί στο ασανσέρ και με κοιτάει από πάνω έως κάτω.

-Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;