Through all your phases (#3)

parte sesenta y cuatro

Varian's PoV

Έχει περάσει μια εβδομάδα από το συμβάν.

Ο Scott βγήκε από την μέση και η Περσεφόνη με τον Άδη συγκροτούν την μαφία τους.

Όλα συνέχισαν καλά για όλους.

Για μένα όχι τόσο.

Οι πρώτες δυο μέρες ήταν άθλιες.

Δεν σταμάτησα ούτε λεπτό να φέρνω την εικόνα της Selini πεσμένη στο πάτωμα μέσα στα αίματα χτυπημένη από την σφαίρα μου.

Δεν έκλεισα μάτι για δυο μέρες και όταν τα κατάφερα ξύπνησα από τον ίδιο εφιάλτη και έτρεξα κατευθείαν στην τουαλέτα για να βγάλω το βραδινό μου.

Η Selini δεν με έχει αφήσει λεπτό από τα μάτια της.

Την τελευταία εβδομάδα είμαστε όλη μέρα κάθε μέρα μαζί.

Και δεν θέλω να αλλάξει αυτό.

Όσο την βλέπω μπροστά μου πιστεύω ότι είναι καλά και δεν συνέβη τίποτα το τραγικό.

Όταν πάλι λείπει από μπροστά μου με πιάνει αμόκ.

Σήμερα μπορώ να πω ότι είμαι καλύτερα.

Κοιμήθηκα ολο το βράδυ πάνω στην κοιλιά της Seli χωρίς κανέναν εφιάλτη.

Είναι μια σημαντική πρόοδος.

Και όσο η Selini με κρατάει μετά από κάθε εφιάλτη εγώ σιγουρεύομαι να την φροντίζω αρκετά και να προσέχω το τραυματισμένο χέρι της.

Τραυματισμένο εξαιτίας μου.

Είναι σχεδόν καλά αλλά χρειάζεται να κάνει μερικές ασκήσεις για να εξασκήσει τον ώμο της.

Αυτή την στιγμή μαγειρεύουμε μαζί μεσημεριανό.

Γυρίσαμε στην Αμερική την 4η ημέρα και ευτυχώς δεν γυρίσαμε στην έπαυλη του Max.

Δεν θέλω να βλέπω κανέναν.

Όχι γιατί μου κάναν κάτι, απλά αυτή την στιγμή χρειάζομαι τόσο πολύ την Seli.

Δεν θέλω τίποτα άλλο.

Αντί για την έπαυλη του Max μένουμε σε μια μεζονέτα με δυο επίπεδα σε μια από τις καλές περιοχές της νέας Υόρκης.

-Είναι έτοιμη η σάλτσα;

Με ρωτάει ευδιάθετα.

Τις τελευταίες μέρες από όταν επιστρέψαμε στην Αμερική είναι ήρεμη, χαρούμενη.

Και χαίρομαι τόσο γαμημένα πολύ για αυτό.

-Ναι mi perardo έτοιμη.