Through all your phases (#3)

parte siete

Varian's PoV

Το γεγονός ότι σήμερα θα πάμε κλαμπ ήταν βούτυρο στο ψωμί μου.

Γλύτωσα στο Τσακ το οικογενειακό τραπέζι.

Όλη μέρα αυτό σκεφτόμουν.

Πως θα γυρνούσα πάλι σε εκείνο το κωλόσπιτο με τον γαμημένο τον πατέρα μου και την απαθέστατη μητέρα μου για ένα ολόκληρο βράδυ.

Ακόμα θυμάμαι τα πάντα.

Δεν μεγάλωσα όμορφα.

Και δεν είναι πληγές που θέλω να σκαλίζω.

Όταν είπε ο Tony για το κλαμπ νομίζω ένιωσα μια τόσο μεγάλη ανακούφιση.

Προφανώς ο πατέρας μου δεν θα χαλαστεί πολύ που θα λείπω από το οικογενειακό δείπνο εφόσον θα είμαι με τον Armando.

Ευτυχώς ο Tony πάντα με ξελάσπωνε.

Αλλά το άλλο ζήτημα που δεν σκέφτηκα είναι πως θα είναι μαζί μας και η Selini.

Που δεν μου φτάνει το ποσό γαμημένα όμορφη έχει γίνει.

Ή μου κολλάει συνέχεια ή με προκαλεί συνέχεια.

Και αν με αντιληφθεί κανένας πως της δίνω παραπάνω σημασία από ότι πρέπει ή την βλέπω διαφορετικά την έχω γαμήσει.

Εντάξει τώρα ας είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου.

Η κοπέλα είναι σκέτη καύλα.

Μέτριο ύψος, μακρύ ξανθό μαλλί, καταγάλανα μπλε αμυγδαλοτά μάτια, τουρλωμένα ροζ χειλη και σώμα δυναμίτη.

Αν την κοιτάξω παραπάνω από μισό λεπτό μου τρέχουνε τα σάλια.

Αλλά το χειρότερο είναι ότι με ιντριγκάρει ο χαρακτήρας της.

Είναι τόσο δυναμική και τόσο αυταρχική που με ένα βλέμμα μόνο μπορεί να μου βάλει φωτιά να με κάψει.

Για να μην θυμηθώ το περιστατικό στο βαν.

Αυτό όσο και αν προσπαθώ να το ξεχασω δεν μπορώ να το κάνω.

Θα προσπαθώ να την αγνοώ όσο περισσότερο μπορώ και όλα καλά.

Δεν θα γίνει τίποτα το κακό.

Ναι τίποτα το κακό.

Φόρεσα ένα μαύρο παντελόνι, ένα μαύρο μεταξωτό πουκάμισο και άφησα τα πρώτα κουμπιά ξεκούμπωτα και ένα μαύρο εξίσου σακάκι.

Τσέκαρα μια τελευταία φορά όλα μου τα σκουλαρίκια αν θέλω κάποιο να αλλάξω τελευταία στιγμή και βγήκα έξω από το σπίτι μου.