Through all your phases (#3)

parte diez

Selini's PoV

Αμέσως μετά την προπόνηση πήγαμε στην βάση.

Κάτι προέκυψε όποτε έπρεπε να είμαστε εκεί.

Πριν πάω στην αίθουσα μαζί με τους υπόλοιπους έκανα μια στάση στο γραφείο του μπαμπά μου.

Μόλις με είδε κατευθείαν ένα τεράστιο χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του.

-Καλημέρα mi vita.

Είπε χαρούμενος.

Τον αγκάλιασα και έκατσα στην δερμάτινη καρέκλα μπροστά από το γραφείο του.

-Ξέρεις ότι ήρθε ο νονός σου έτσι;

Ρώτησε και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του.

Κούνησα θετικά το κεφάλι μου.

-Ναι φυσικά και το ξέρω, πως και δεν είναι εδώ τώρα, είναι με τον θείο;

Ρώτησα περίεργη.

Ο νονός Max είναι πολύ μυστήριο τρένο.

Είναι πολύ καλός άνθρωπος απλά...

Απλά πονάει.

Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

-Όχι όχι δεν είναι με τον Apollo στην ομάδα σου είναι.

Απάντησε ο μπαμπάς μου.

Τον κοίταξα περίεργα.

-Τι κάνει στην ομάδα μου;

Ρώτησα με σηκωμένα φρύδια.

-Ήρεμα ήρεμα αγάπη μου δεν είσαι εσύ ο αρχηγός της ομάδας για να μην θες να σε κρίνει.

Είπε ανήσυχος.

Ξέρει καλά την κόρη του τελικά.

-Και πάλι, θεωρείς πως αν πω κάτι δεν θα γίνει;

Ρώτησα ξέροντας ήδη την απάντηση.

-Το εναντίον mi vita.

Απάντησε γρήγορα.

Α είπα μήπως.

Μόλις τον κοίταξα με το παγωμένο βλέμμα κοίταξε τον υπολογιστή του.

Μερικές φορές νιωθω ότι τους φοβίζω τους γονείς μου.

Και αυτό δεν με κάνει να νιώθω ωραία.

-Πάω να δω τι κάνει στην ομάδα πριν τους διαλύσει όλους.

Είπα και βγήκα από το γραφείο βιαστικά.

Μπήκα στην αίθουσα και τους αντίκρισα όλους τσιτωμενους.

Ο νονός μου είναι στην μέση της μεγάλης αίθουσας και φαίνεται εκνευρισμένος.