Through all your phases (#3)

el final

Selini's PoV

Στέκομαι στην μεγάλη αυλή και κλείνω τα μάτια μου όσο με χτυπάει ο δροσερός αέρας.

Ο Varian βάζει την Layla μέσα στο μποξ της και της φοράει κουβέρτα.

Μαθαίνει πολύ γρήγορα.

Χαζεύω το πράσινο τριγύρω και εισπνέω βαθιά.

Δεν έχω ξανά νιώσει ποτέ μου τέτοια ηρεμία.

Χαϊδεύω την τεράστια πλέον κοιλιά μου και χαζεύω το μονόπετρο και την βέρα στο χέρι μου.

Πριν δυο βδομάδες μπήκα στον μήνα μου.

Η μέση μου με πεθαίνει και το μπιζελάκι όσο πάει γινεται και πιο ενεργό μέσα στην κοιλιά μου.

Νομίζω πως θέλει και το μωρό να βγει τόσο όσο θέλω και εγώ.

Δεν μπορώ ούτε να σηκωθώ, ούτε να κάτσω, ούτε να ξαπλώσω, ούτε να βάλω παπούτσια χωρίς βοήθεια.

Δεν αντέχω άλλο.

Και μου λείπει τόσο πολύ να κάνω προπόνηση.

Βλέπω τον Varian να με πλησιάζει χαμογελαστός.

Και τότε νιώθω κάτι να βρέχει τα πόδια μου.

Κοιτάω τρομοκρατημένη κάτω και βλέπω μια μικρή λιμνούλα.

Μόλις σπάσαν τα νερά μου;

Εντάξει μπιζελάκι πλάκα έκανε η μαμα, κάτσε εκεί που είσαι!

Fuck.

Τι κάνω τώρα;

Σηκώνω το κεφάλι μου τρομαγμένη και το χαμόγελο του Varian εξαφανίζεται από το πρόσωπο του.

Τρέχει δίπλα μου και με πιάνει από τους αγκώνες.

-Τι έπαθες γιατί είσαι έτσι;

Ρωτάει φρικαρισμένος.

Δεν μπορώ να μιλήσω.

Φοβάμαι.

Δεν θέλω να γεννήσω!

Άλλαξα γνώμη.

Καλά είναι το μωρό μου εκεί που είναι.

Ρίχνω ξανά το βλέμμα μου στο πάτωμα και το ίδιο κάνει και ο Var.

-Σπάσαν τα νερά.

Λεει και με ξανά κοιτάει.

Παίρνει μια βαθιά ανάσα.

Με κρατάει σταθερά και με βάζει να τον κοιτάξω.

-Ψυχραιμία, θα καλέσουμε την γιατρό και την περιμένουμε να μας δώσει οδηγίες, πονάς;

Ρωτάει υπερβολικά πολύ ήρεμος.

Είχαμε αποφασίσει μαζί με την γιατρό να κάνουμε γεννά στο σπίτι.