Through all your phases (#3)

parte cuarenta y dos

Selini's and Varian's PoV

Selini

Κοιτάω το κινητό μου εδώ και πέντε λεπτά παγωμένη.

Σήμερα είναι τα γενέθλια του.

Και πήγε στους δικούς του.

Και όσο μιλούσαμε φώναξε από πονο.

Τον χτύπησε ο πατέρας του;

Πως;

Είναι καλά;

Έχει κλειστό το κινητό του ή δεν πιάνει σήμα.

Δεν ξέρω τι από τα δυο συμβαίνει αλλά κανένα από τα δυο δεν είναι καλά.

Ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα αναπτύσσεται στο κάτω μέρος της σπονδυλικής μου στήλης.

Είμαι ανήσυχη.

Και τρέμει ολο μου το σώμα.

Δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι από θυμό ή άγχος.

Αυτό ήταν.

Το πήρα απόφαση.

Θα κάνω αυτό που έπρεπε να κάνω εδώ και καιρό.

Ανοίγω το λαπτοπ μου και μπαίνω στο σύστημα που έχει φτιάξει ο μπαμπάς μου με όλες τις πληροφορίες για τις οικογένειες της μαφίας.

Τώρα το μόνο που μου μένει είναι οι κωδικοί.

Fuck that.

Παίρνω το λαπτοπ μαζί μου και τρέχω μέχρι το αμάξι μου.

Βάζω μπρος για την βάση και μόνο όταν φτάσω νιωθω λίγο από το τρέμουλο να υποχωρεί.

Κατεβαίνω και τρέχω στοχευμένα για το γραφείο του μπαμπά μου.

Ανοίγω την πόρτα χωρίς να χτυπήσω και στην αρχή παγώνω λίγο.

Ο μπαμπάς μου είναι αραχτός καθισμένος στην καρέκλα του και η μαμα μου είναι καθισμένη πάνω στα πόδια του έχοντας το κεφάλι της χωμένο στον λαιμό της.

Όταν με δουν και οι δυο ο μπαμπάς μου με κοιτάει τρομοκρατημένος ενώ η μάνα μου ενοχλημένη.

Συγγνώμη κιόλας κυρια Mar!

Προσπερνάω το πως τους βρήκα και πλησιάζω τις απέναντι καρέκλες από το γραφείο χωρίς να πω κουβέντα.

Έχω συνηθίσει την σχέση των γονιών μου.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τους πετυχαίνω έτσι.

-Χρειάζομαι τους κωδικούς του συστήματος της μαφίας.

Λέω δυνατά και καθαρά.

Για κάποιον λόγο νιωθω νευρική.

Τρίβω τις παλάμες μου, που για κάποιον λόγο τις νιωθω ιδρωμένες, πάνω στα γονατα μου, γεγονός που περνάει απαρατήρητο από τον μπαμπά μου αλλά όχι από την μαμα μου.