Through all your phases (#3)

parte treinta y cinco

Selini's PoV

Ξυπνάω στην αγκαλιά του Varian.

Δεν ξέρω γιατί αλλά αρχίζει και μου γινεται πολύ άσχημη συνήθεια.

Και ο βραδινός ύπνος αλλά και ο Varian.

Σηκώνομαι για να τεντωθώ αλλά αυτός μουγκρίζει όταν τον τυφλώσει το φως που μπαίνει από τα μεγάλα παράθυρα και χώνει το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια μου.

Γελάω και χαϊδεύω τα μαλλιά του.

Έχει τόση πλάκα όταν ξυπνάει.

-Var πρέπει να σηκωθείς σε μια ώρα θα μας θέλουν έτοιμους για να φύγουμε για τα κεντρικά.

Μουρμουράω και αφήνω μικρά φιλία στο κούτελο του.

-Λίγο ακόμα.

Γκρίνιαξε με κλειστά μάτια.

Γελάω και ακούω το πρώτο χτύπημα στην πόρτα μου.

Παγώνω και περιμένω να μιλήσει αυτός που βρίσκεται πίσω από την πόρτα.

-Selini κοιμάσαι;

Γαμώτο είναι ο Tony.

Ο Varian ανοίγει τα μάτια του για να πει κάτι αλλά του κλείνω το στόμα με το χέρι μου.

-Τι θες Tony;

Ρωτάω δυνατά και καθαρά στον καθημερινό μου αδιάφορο τόνο.

-Να μιλήσουμε.

Απαντάει λίγο αγχωμένος, τρακαρισμένος;

-Για ποιο πράγμα;

Ρωτάω ξανά και απομακρύνω το χέρι μου από το στόμα του Varian, που επιτέλους κατάλαβε τι συμβαίνει.

-Απλά να ηθελα να λύσουμε ότι ειπώθηκε χθες.

Λεει μετανιωμένος.

Αλήθεια τώρα;

Από όλα όσα έχει κάνει σε όλη του την ζωή, τώρα βρήκε να θέλει να απολογηθεί;

Ειλικρινά!

-Δεν έχουμε κάτι να λύσουμε Tony αυτή είναι η άποψη σου και τέλος, δεν έχουμε κάτι να αναλύσουμε.

Απαντάω και ξανά ξαπλώνω πάνω στον Var.

-Τουλάχιστον ελα έξω να μιλήσουμε σαν άνθρωποι, πιάσαμε κουβέντα ανάμεσα από τον τοίχο.

Λεει σε μια προσπάθεια να πετύχει αυτό που θέλει.

-Είμαι με το μπουρνούζι Tony μόλις με πέτυχες μετά το μπάνιο, θα σε δω σε μια ώρα κάτω για πρωινό.

Απαντάω με ψυχραιμία και φαίνεται να τον πειθώ καθώς μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ακούγεται βήματα να απομακρύνονται από το δωμάτιο μου.