Selini's PoV
Περιμένω στο χολ του νοσοκομείου.
Πριν μισή ώρα βγήκε ένας γιατρός να με ενημερώσει πως σταθεροποιήθηκε και πως χρειάζεται ξεκούραση.
Θα μπορέσω να τον δω σε λίγη ώρα μου είπαν.
Αλλά νιώθω πως τα λεπτά που περνάνε οτι είναι μέρες.
Βαθιές ανάσες Seli.
Στα μάγουλα μου τρέχουν ακόμα δάκρυα τα οποία από ότι φαίνεται δεν μπορώ να σταματήσω με τίποτα.
Βλέπω στην αρχή του διαδρόμου να πλησιάζουν ο Tony, ο Mario και η Περσεφόνη αλλά δεν σηκώνω το κεφάλι μου να τους κοιτάξω κατάματα.
-Εσυ φταις για αυτό!
Ακούω τον Mario να φωνάζει αλλά τα αυτιά μου ήδη βουίζουν.
Βαθιά ανάσα.
Πρέπει να πάρω βαθιά ανάσα.
-Mario σκάσε.
Λεει απότομα η Περσεφόνη.
-Δεν έχει άδικο Περσεφόνη δες που κατέληξε ο Var ξανά.
Σχολίασε τώρα ο Tony με περισσότερο νεύρο.
Το σώμα μου ξανά ανατριχιάζει.
Δεν μπορώ να πάρω ανάσα.
Γαμώτο.
-Το ξέρω.
Ψιθυρίζω χωρίς να σηκώσω το κεφάλι μου.
Δυο μικρά χεράκια πιάνουν τους ώμους μου και δεν χρειάζεται να κοιτάξω για να ξέρω ότι είναι η Περσεφόνη.
-Τι ξέρεις;
Ρωτάει απότομα ο Mario.
Σηκώνω ελαφρά το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω.
-Το ξέρω ότι εγώ φταίω.
Λέω ξανά και όταν το βλέμμα του προσγειωθεί στο πρόσωπο μου η σκληρή έκφραση του μαλακώνει.
Κοιτάω τα χέρια μου.
Τα πνευμονία μου με παρακαλάνε να κάνω μεγαλύτερες ανάσες αλλά δεν μπορώ.
Ζαλίζομαι.
Πλέον τα δάκρυα που κυλάνε στο πρόσωπο μου ξεκινάνε και με καίνε.
Θέλω να κουρνιάσω δίπλα στον Varian και να κλείσω τα μάτια μου.
Κουράστηκα.
Κουράστηκα να είμαι η τέλεια.
Κουράστηκα να είμαι αυτή που τα αντέχει όλα.
Θέλω να σπάσω.
Φτάνει τόσο.
Σηκώνομαι και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο του Var.
أنت تقرأ
Through all your phases (#3)
عاطفيةΘεωρώ πως ο κάθε άνθρωπος γεννιέται με έναν σκοπό. Είτε είναι καλός είτε όχι αυτός ο σκοπός. Μερικοί γεννιούνται με απίστευτα και μοναδικά ταλέντα. Άλλοι με υπέροχες δεξιότητες ή ατελείωτα όνειρα. Εγώ γεννήθηκα με σκοπό να κυριαρχώ. Το μόνο που μπορ...
