Through all your phases (#3)

parte tres

Selini's PoV

Πριν 7 χρόνια.

Επιτέλους κατάφερα να πείσω τον πατέρα μου να με παρει μαζί του σε αποστολή.

Αλλά με άφησε στο βαν.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν με εμπιστεύεται.

Είμαι άριστη στην εκπαίδευση μου.

Είμαι πρώτη στην ομάδα μου.

Ξεπερνάω μέχρι και τα αγόρια.

Αλλά και πάλι δεν είναι αρκετό.

Όσο έξω πέφτουν πιστολιδια εγώ κάθομαι άπραγη μέσα σε ένα τεθωρακισμένο αμάξι.

Κοιτάω απέναντι στο εγκατεστημένο σύστημα.

Ο χάκερ δείχνει λίγο αναστατωμένος.

Τον αναγνωρίζω είναι από την ομάδα του Tony.

Σηκώνομαι αθόρυβα και φτάνω πίσω από την θέση του.

Κοιτάω τον υπολογιστή και βλέπω πως δεν μπορεί να σπάσει την προστασία που χρειάζεται για να μπει στο σύστημα που θέλει.

Όντως φαίνεται λίγο γαμημένος ο αλγόριθμος.

-Μπορείς να φύγεις πάνω από το κεφάλι μου με φρικάρεις.

Ψιθυρίζει έτοιμος να βάλει να κλάματα.

Αγνοώ τι μου είπε και παίρνω το ποντίκι του υπολογιστή από το χέρι του.

-Προσπάθησες να αλλάξεις αλγόριθμο;

Ρωτάω κάνοντας μια προσπάθεια μόνη μου.

Ξεφυσάει και γυρνάει να με κοιτάξει.

-Προφανώς και προσπάθησα λες να είμαι τελείως άσχετος;

Ρωτάει θιγμένος.

Πριν του απαντήσω καταφέρνω και σπάω την προστασία.

Τον κοιτάω με ένα νικητήριο βλέμμα και σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.

-Πως;

Ρωτάει φανερά απορημένος.

-Μάλλον δεν είσαι τόσο σχετικός όσο νομίζεις.

Απαντάω και φεύγω για να κάτσω στην προηγούμενη θέση μου.

Κατευθείαν ολο του το πρόσωπο κοκκινίζει και δαγκώνει το κάτω χείλος του με μανία σαν να θέλει να σταματήσει τον εαυτό του από το να πει κάτι.

Κάθομαι απέναντι του και κοιτάω τα νύχια μου.

-Απλά έπαιξα με τον αλγόριθμο δεν τον άλλαξα τελείως και κατάφερα να ξεγελασω το σύστημα τους.