Through all your phases (#3)

parte sesenta y nueve

Varian's PoV

Κοιτάω γύρω μου πανικόβλητος.

Η Selini είναι στο πάτωμα.

Στο στήθος της υπάρχει μια τρύπα από σφαίρα.

Κοιτάω τα χέρια μου που κρατάνε ένα όπλο στραμμένο επάνω της.

Η ζωή από τα μάτια της σβήνει.

Κρατάει αδύναμα με τα χέρια της την αισθητή πλέον κοιλιά της ενώ ανάμεσα από τα πόδια της τρέχει αίμα.

Εγώ φταίω!

Εγώ το έκανα!

Εγώ την σκότωσα!

Εγώ σκότωσα αυτήν και το παιδί μας!

Τινάζομαι όρθιος από τον ύπνο και κουνάω πέρα δώθε το κεφάλι μου δυνατά.

Ανάσα.

Εισπνοή.

Εκπνοή.

Ήταν μόνο ένας εφιάλτης.

Δεν είναι η πραγματικότητα.

Κοιτάω δίπλα μου στο κρεβάτι την κοιμισμένη μορφή της Seli.

Μέσα στον ύπνο της κρατάει με το ένα χέρι την φουσκωμένη κοιλιά της και με το άλλο το μπούτι μου.

Συνήθως όποτε έχω εφιάλτες την ξυπνάω και αυτήν.

Αλλά χθες είχε δύσκολη μέρα και είναι κουρασμένη.

Στους 6 μήνες πλέον της εγκυμοσύνης της κουράζεται περισσότερο.

Ευτυχώς δεν την ξύπνησα.

Χαϊδεύω απαλά την κοιλιά της και νιώθω μια μικρή κίνηση.

Τελικά δεν είμαι ο μόνος ξύπνιος.

Γελάω αθόρυβα και κοιτάω τον εαυτό μου.

Το σώμα μου είναι μούσκεμα στον ιδρώτα αλλα αν μπω τώρα στο ντουζ θα ξυπνήσω την Selini.

Γυρνάω στο κομοδίνο μου και αρπάζω την μαγική συσκευή.

Ακόμα τρέμουν τα χέρια μου από τον εφιάλτη αλλά ξέρω το μοναδικό πράγμα που θα με ηρεμήσει.

Πιάνω την συσκευή που ακούμε τους χτύπους του μωρού και την ακουμπάω πάνω στο κρεβάτι.

Η αλήθεια είναι πως η γιατρός μας ειπε ότι θα μπορούσαμε να ακούμε τον χτύπο και με ένα απλό στηθοσκοπίο απλά όχι τόσο καθαρά.

Όποτε προφανώς και την αγνόησα και πήρα το μηχάνημα που μπορούμε να ακούμε το μικρό niñito μας πεντακάθαρα.

Επίσης με το συγκεκριμένο μηχανήματακι μπορώ και να εκτυπώσω σε χαρτί το χτυποκάρδι.