Through all your phases (#3)

parte veinta y nueve

Selini's PoV

Έχω σιχαθεί τον κόσμο.

Δεν αντέχω άλλο.

Είμαστε σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση της Αμερικής.

Προφανώς ως σύμμαχοι έπρεπε να συμμετέχουμε.

Και εγώ και ο Adam ως μελλοντικοί αρχηγοί ήταν δεδομένο πως θα βρισκόμασταν εδώ.

Φτιάχνω καλύτερα την μακριά φούστα του φορέματος και στηρίζομαι στον τοίχο.

Φοράω ένα μακρύ κόκκινο φόρεμα, με ψιλές ράντες και δυο μεγάλα σκισίματα που φτάνουν μέχρι τα μπούτια μου.

Νιώθω μια παρουσία δίπλα μου.

Γυρνάω να κοιτάξω και βλέπω τον Varian με τα χέρια μπλεγμένα στο στήθος του.

Φοράει ένα άσπρο πουκάμισο, ελαφρά ανοιχτό στο στήθος και Μπορντό σακάκι με ασορτί παντελόνι.

Πάνε περίπου δυο βδομάδες από όταν κοιμηθήκαμε μαζί και από τότε προλάβαμε μόνο δυο βραδιά ακόμα να περάσουμε μαζί.

Και σήμερα θα είναι το επόμενο.

Δεν αντέχω άλλο.

Θέλω ήδη να τον κολλήσω στον τοίχο και να ανοίξω το παντελόνι του.

-Σταματά να με κοιτάς σαν να θες να με ξεσκίσεις.

Λέει αλαζονικά.

Χαμογελάω και γυρνάω το βλέμμα μου στον κόσμο.

-Δεν φταίω εγώ που είσαι τόσο ακαταμάχητος.

Απαντάω ειλικρινά.

-Πρέπει να κρατηθείς ως το τέλος της βραδιάς bebé.

Μιλάει σιγανά.

-Αυτό είναι υπόσχεση;

Ρωτάω ανυπόμονα.

Γνέφει θετικά και σοβαρεύει όταν μας πλησιάζει ο Max.

Νομίζω δεν τον συμπαθεί ιδιαίτερα.

Όχι πως θα έχει άδικο.

Ο νονός μου με πιάνει στο μπράτσο και μου χαμογελάει.

-Πως περνάτε;

Ρωτάει και τους δυο μας.

-Πολύ ωραία.

Απαντάει ευγενικά ο Var.

-Απαίσια.

Απαντάω την αλήθεια εγώ.

Ο νονός μου γελάει και με σπρώχνει απαλά απο την πλάτη.

-Έλα θέλω να σου γνωρίσω μερικούς συνεργάτες μας.