Through all your phases (#3)

parte sesenta y tres

Selini's PoV

Νιώθω την σφαίρα να τρυπάει το δέρμα μου αλλά δαγκώνω το κάτω χείλος μου για να μην ουρλιάξω.

Ο Scott από πίσω μου μένει τελείως ακίνητος πράγμα που πάει να πει ότι η σφαίρα τον πέτυχε για τα καλά.

Κοιτάω την δική μου πληγή και βλέπω πως η σφαίρα διαπέρασε την περιοχή πιο δίπλα από τον ώμο μου.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα, εντάξει τίποτα το σοβαρό.

Χωρίς να σηκώνομαι ρίχνω το βλέμμα μου στον Varian και ευχόμουν να είχα σηκωθεί από το πρώτο δευτερόλεπτο.

Είναι πεσμένος στα γονατα του και το βλέμμα του θολό.

Νομίζει ότι με σκότωσε;

Γαμώτο, γαμώτο, γαμώτο!

Σηκώνομαι και φωνάζω.

-Varian είσαι καλά;

Αφήνω το χέρι με τον χτυπημένο ώμο να κρέμεται και τον πλησιάζω με γρήγορα βήματα.

Καμία ανταπόκριση στην φωνή μου.

Εξακολουθεί και κοιτάει μπροστά χαμένος.

-Varian, Varian είμαι εδώ, είμαι καλά ξύπνα!

Ξανά φωνάζω αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Αυτό είναι κακό.

Αυτό είναι παρα πολύ κακό.

Μέσα στον χώρο μπαίνει ο Apollo και παγώνει.

-Τι σκατά συνέβη;

Ρωτάει μαγκωμένος.

Ταρακουνάω τον Var με το καλό μου χέρι αλλά τίποτα.

-Ο Scott με χρησιμοποίησε σαν ασπίδα όταν του έριξε ο Var και η σφαίρα διαπέρασε τον ώμο μου και βρήκε την καρδιά του. Αλλά ο Var νομίζει ότι έκανε κακό και σε εμένα και έχει παγώσει.

Εξηγώ γρήγορα χωρίς να σταματάω να προσπαθώ να συνεφέρω τον Var.

Πιάνει το χέρι μου και το απομακρύνει από πάνω του.

-Είναι σε σοκ, όσο τον ταρακουνάς τόσο πιο επικίνδυνο είναι να πάθει κάτι.

Πιάνει ένα κομμάτι της μπλούζας του το σκίζει και το πιέζει στην πληγή στον ώμο μου.

Ο πόνος είναι τόσο λίγος σε σχέση με το τι νιώθω που δεν τον αντιλαμβάνομαι καν.

-Ελα να τον σηκώσουμε.

Μουρμουράει και όντως με βοηθάει να τον σηκώσω.

Βγαίνουμε έξω όπου περιμένει ένα φορείο τύπου ασθενοφόρο.