Through all your phases (#3)

parte cuarenta

Selini's PoV

Έχουν περάσει 4 μέρες που γυρίσαμε πίσω στην Ισπανία με τον Var.

Οι υπόλοιποι πίσω στην Ιταλία το παλεύουν χωρίς ομως καμια ιδιαίτερη εξέλιξη.

Ο Varian χθες μόλις κατάφερε να βρει ποιος βοήθησε τον Scott.

4 ολόκληρες ημέρες δεν κοιμήθηκε.

Μέρα νύχτα ήταν μπροστά στους υπολογιστές του στην βάση και έψαχνε κάθε κάμερα και κάθε δεδομένο που μπορούσε να βρει από την χρόνια που τον έκλεισαν μέσα στο κελί του μέχρι και σήμερα.

Ειλικρινά είναι τελειομανής στην δουλειά του.

Την πρώτη μέρα έφυγα από το γραφείο πιστεύοντας πως κάποια στιγμή θα κουραστεί και θα γυρίσει στο σπίτι του.

Την δεύτερη το πρωί, όταν εφτασα στην βάση και τον είδα με τα ίδια ρούχα και ζαβλακωμένη έκφραση δεν μου πήρε πολύ να καταλάβω ότι όλη την νύχτα την έβγαλε στο γραφείο του.

Όλη την ημέρα δεν σηκώθηκε παρα μόνο για να γεμίσει την κούπα του με καφέ.

Το απόγευμα του έφερα να φάει κανονικό φαΐ αλλά δεν το ακούμπησε.

Πριν φύγω τον απείλησα να πάει σπίτι και να ξεκουραστεί.

Είπε πως θα το έκανε.

Όταν την επόμενη, δηλαδή τρίτη μέρα, πήγα και τον βρήκα χωρίς αλλαγμένα ρούχα και με εξουθενωμένη έκφραση το έχασα.

Άρχισα να φωνάζω με αποτέλεσμα ολο το γραφείο να κοιτάει εμάς.

Όταν ήρθε το απόγευμα τον περίμενα να φύγει.

Δεν έφυγε ποτέ.

Όταν πήγα μπροστά του μείναμε εντελώς μόνοι μας από ολο το υπόλοιπο προσωπικό άρχισα να τον απειλώ μπας και ξεκουνηθεί από την θέση του.

Με κοιτούσε ήρεμος και η μονη απάντηση που μου έδωσε ήταν ένα απαθέστατο, "Seli μέχρι να βρω ποιος είναι δεν σηκώνομαι από αυτήν την γαμημένη καρέκλα.".

Επιτέλους την ίδια μέρα τα ξημερώματα τον βρήκε.

Αλλά η συνέπεια ήταν πως ήταν έτοιμος να καταρρεύσει.

Τον πήγα στο σπίτι του και τον έβαλα να κοιμηθεί κατευεθειαν.

Αλλά ως καλή εγωίστρια που είμαι, και έχοντας να κοιμηθώ και εγώ μαζί με αυτόν 4 μέρες ξάπλωσα δίπλα του για να κοιμηθώ.

Πλέον έχει ξημερώσει και σκέφτομαι πολύ σοβαρά ότι δεν θέλω να πάω από το σπίτι μου για να αλλάξω.