Through all your phases (#3)

parte veinta

Selini's PoV

Μπαίνω στο αμάξι μου και βάζω μπρος.

Όπου με βγάλει.

Αρχίζω να τρέχω στον δρόμο.

Δεν με νοιάζει.

Είμαι θυμωμένη.

Μου άρεσε τόσο πολύ το φιλί του.

Αλλά δεν έπρεπε να το κάνω.

Είμαστε συνεργάτες.

Και μόλις ξεπέρασα μια κόκκινη γραμμή.

Δεν ξέρω τι κάνω.

Ειλικρινά.

Είναι κάτι που με αποσπάει από τον απαιτητική καθημερινότητα μου.

Αλλά δεν είμαι σίγουρη για το τι θέλω.

Ίσως ο Adam να είχε δίκαιο.

Αν πηδηχτούμε μια φορά να το ξεπεράσω.

Αλλά δεν γινεται.

Δουλεύουμε μαζί.

Και ήδη το φιλί ήταν ένα τεράστιο παραπάτημα.

Δεν ήταν λάθος.

Το ήθελα.

Αλλά δεν έπρεπε να γίνει έτσι.

Και αυτός δεν έπρεπε να έχει το κόλλημα με το να μην του αρέσει να λέω μυστικά.

Είναι για το δικό του καλό.

Δεν υπάρχει νόμος ή κάτι που να απαγορεύει δυο άτομα μέσα από την μαφία να τα μπλέξουν.

Αλλά δεν ισχύει στην περίπτωση μου.

Και δεν θέλω καν να τα μπλέξω μαζί του.

Μετά από 10 λεπτά φτάνω σε μια πανέμορφη παραλία.

Αρχίζει και νυχτώνει.

Βγαίνω από το αμάξι και κατευθύνομαι προς την αμμουδιά.

Κάθομαι κάτω και στρέφω το βλέμμα μου στον ουρανό.

Μισό φεγγάρο σήμερα.

-Ούτε εσυ νιώθεις ολοκληρωμένη ε;

Ρώτησα απευθύνομενη στο φεγγάρι.

Πάντα ένιωθα μια τόσο ιδιαίτερη σχέση.

Σαν να με ξέρει.

Την θυμάμαι.

Την ξέρω.

Την βλέπω στα όνειρα μου.

Αλλά δεν την ξέρω.

Δεν την έχω γνωρίσει.

Ξέρω το όνομα της.

-Τι σκατα να κάνω μαζί του;