Through all your phases (#3)

parte cuarenta y seis

Selini's and Varian's PoV

Varian

Πονάω παντού.

Ο καριόλης ο Ares.

Μετά την συνεδρίαση με φώναξε έξω και καλά γιατί ήθελε να με ρωτήσει κάτι και μόλις βγήκαμε έξω μου την πέσανε τρεις μπράβοι του.

Αλλά καλά να πάθω που τον εμπιστεύτηκα.

Ύστερα όταν ξανά άνοιξα τα μάτια μου βρισκόμουν σε ένα υπόγειο.

Στην αρχή ήταν μόνο ο Ares αλλά μετά από μερικά χτυπήματα μπήκε μέσα στο υπόγειο και ο Alex.

Και εκεί είναι που ξέρω πως την γάμησα.

Ναι μετά από 32 χρόνια ήρθε το τέλος μου.

Γαμώτο!

Πως έμαθαν την αλήθεια;

Από τον Adam στοιχηματίζω.

Άλλος παλιόπουστας.

Ήταν που δεν θα πρόδιδε την αδερφή του.

Fuck!

Ήξερα τον κίνδυνο όταν έμπλεξα με την Selini αλλά γαμώτο είναι αλλιώς να το βιώνεις.

Αλλά ακόμα και τώρα.

Που ο Alex με πλησιάζει απειλητικά δεν το μετανιώνω.

Ούτε μια στο εκατομμύριο.

Γιατί ξέρω.

Ξέρω την τρυφερή πλευρά της Seli.

Αυτήν που δεν δείχνει σε κανέναν.

Την έδειξε και την έδωσε μόνο σε μένα.

Και αυτό το μικρό κομμάτι της ψυχής ανήκει σε μένα.

Όποτε όχι δεν το μετανιώνω.

Και το ξέρω πως το τίμημα είναι ο θάνατος μου.

Και δεν θα είναι ωραίος θάνατος.

-Ακούμπησες την κόρη μου απόβλητο!

Ακούω τον Alex κυριολεκτικά να ουρλιάζει αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.

Νιώθω το σώμα μου να χτυπιέται σε πολλά σημεία ταυτόχρονα αλλά όσο πάει τόσο περισσότερο χανω επαφή.

Είμαι συνηθισμένος στο ξύλο.

Μπορούν να χτυπάνε όσο θέλουν.

Προσπαθώ να αποσπάσω τον εαυτό μου κλείνοντας τα μάτια μου και φέρνοντας στην σκέψη μου δυο παγερά μπλε σκούρα μάτια να με κοιτάνε με ζεστασιά και τρυφερότητα.

Νιώθω πως θα χάσω εντελώς επαφή με το περιβάλλον γύρω μου.

Λίγο πριν χάσω εντελώς της αισθήσεις μου η μεγάλη πόρτα του υπογείου ανοίγει και μπαίνει μέσα άπλετο καυτό φως.