Through all your phases (#3)

parte cuarenra y cuatro

Varian's PoV

Ξυπνάω και το πρώτο πράγμα που αισθάνομαι είναι η μυρωδιά της.

Τεντώνομαι χωρίς να ξετυλίγω τα χέρια μου από το σώμα της.

Αν την αφήσω μπορεί να φύγει.

Δεν πρέπει να φύγει.

Δεν θέλω να φύγει.

Νιωθω πως βρίσκομαι μεσα σε μια θυελλώδη καταιγίδα μέσα στην θάλασσα και μέσα στην νύχτα αυτή είναι η μονη σανίδα σωτηρίας μου.

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τα πανέμορφα, παγερά μπλε δικά της τα εξετάζουν το πρόσωπο μου.

Της χαμογελάω ελεύθερα.

-Καλημέρα.

Έφυγε.

Το τέρας έφυγε.

Ή μάλλον καλύτερα το σκότωσε.

Η Seli τον σκότωσε.

Για μένα.

Όσο άσχημο και αν ακούγεται νιώθω σαν να είμαι ελεύθερος.

Τόσα χρόνια κακοποίησης.

Πήρε ότι του άξιζε.

Νομίζω πως η Selini ξεπέρασε τον εαυτό της.

Δεν έχω ξανά δει ούτε ξανά ακούσει ποιον βάρβαρο τρόπο για να σκοτώσεις κάποιον.

Έπαιζε μαζί του μέχρι να τον σκοτώσει.

Δεν τον βασάνιζε απλά.

Και δεν μπορώ παρα να νιώθω πιο ανάλαφρος.

Πιο ελεύθερος.

Κανένας δεν θα με ξανά κρίνει.

Κανένας δεν θα αμφισβητήσει την αξία μου.

Κανένας δεν θα με κάνει να νιώσω σαν να μην είμαι αρκετός.

-Καλημέρα mi petardo.

Της είπα και την έσφιξα ακόμα περισσότερο.

Γέλασε και χάιδεψε τα μαλλιά μου.

Μου αρέσει τόσο πολύ αυτή η ανέμελη και τρυφερή πλευρά της.

-Καλημέρα niñito.

Μορφάζω στο παρατσούκλι της αλλά δεν παραπονιέμαι.

Πιάνω κάτω από την μπλούζα της το στήθος της και πιέζω ελαφρά με αποτέλεσμα να τιναχτεί από την θέση της.

-Αν κερδίζω αυτά τότε ίσως είμαι niñito.

Μουρμούρισα πάνω από το στήθος της πριν χώσω το κεφάλι μου ανάμεσα.

Δεν αναπνέω αλλά δεν με νοιάζει.

Εδώ είναι ο παράδεισος.