Through all your phases (#3)

parte cuarenta y uno

Varian's PoV

Ωραία.

Θα είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου.

Από πάντα δεν μου άρεσε η βία.

Είμαι άνθρωπος που πιστεύω πως όλα μπορούν να λυθούν αν είσαι αρκετά έξυπνος χωρίς να χρειαστεί να γίνεις βίαιος.

Πάντα αηδίαζα όταν έβλεπα αίμα.

Μόνο η μυρωδιά του με έκανε να ξεράσω.

Καλά ιδίως όταν έβλεπα πτώμα...

Αυτό ήταν το χειρότερο μου.

Ναι σωστά.

Ήταν.

Γιατί αυτή την στιγμή στηρίζομαι στον τοίχο του υπογείου κελιού και παρακολουθώ την Seli σε ένα mood μανίας.

Όταν ο Emmanuil απείλησε πως θα με δώσει στους ανώτερους νομίζω το έχασε.

Ευτυχώς όχι αρκετά για να τον σκοτώσει με την μια.

Τον βασάνισε τόσο πολύ που ο τυπάς από μόνος του προσφέρθηκε να πει ότι ξέρει.

Ευτυχώς είπε αρκετά.

Αλλά δεν ήταν αρκετά για την Selini για να του προσφέρει έναν ήρεμο θάνατο.

Ο τυπάς πέθανε ουρλιάζοντας.

Αν δεν τον βασάνιζε η Selini ενδεχομένως να ήμουν ο παλιός εαυτός μου και να τον λυπόμουνα.

Αλλά δεν μπορώ όσο την βλέπω να φοράει το δικό μου πουκάμισο, να είναι γεμάτη μέσα στα αίματα, με μια έκφραση τόσο αινιγματική, τόσο ψυχαγωγημένη, να μην σκέφτομαι ποσό γαμημένα υπέροχη είναι.

Για πρώτη φορά στέκομαι σε μια τόσο ακραία σκηνή και δεν νιωθω αηδία.

Άλλο είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί πάνω μου αυτή την στιγμή.

Επιθυμία.

Πιάνω τον σκληρό μου πλέον πουτσο και προσπαθώ να βολέψω καλύτερα το παντελόνι μου.

Γαμώτο αυτή η γυναίκα θα με πεθάνει.

Ακόμα είμαι εκνευρισμένος μαζί της που τόλμησε να μου υψώσει τόνο της και να χρησιμοποιήσει εναντίον μου την θέση της στην μαφία.

Δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι αδιαμαρτύρητα.

Αλλά μπορώ ταυτόχρονα να κλέβω ματιές στο σώμα της.

Αυτό δεν μου το απαγορεύει κανείς.

-Seli φτάνει είναι νεκρός.

Είπα σταθερά και δυνατά.

Σαν να ξεκόλλησε, γύρισε να με κοιτάξει.