Through all your phases (#3)

parte catorce

Selini's PoV

-Εννοω πως τρέχει αίμα το κεφάλι σου, τι δεν καταλαβαίνεις;

Ρωτάει ο Varian έξαλλος.

Δεν πονάω κάπου άρα ή δεν θα είναι δικό μου ή θα είναι επιφανειακό.

-Ηρέμησε και φέρε ένα κουτί πρώτων βοηθειών.

Τρέχει μέσα στον χώρο και αφού βρει του κουτί έρχεται πάλι γρήγορα κοντά μου.

Με βάζει να κάτσω δίπλα στην Carla και με τρεμάμενα χέρια ανοίγει το κουτί.

-Δεν πεθαίνω Var.

Του ξεκαθαρίζω μπας και ηρεμήσει λίγο.

Γυρνάει και με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια.

Με πιάνει από τους ώμους σφιχτά και απαντάει σοβαρά.

-Όσο βλέπω αίμα πάνω σου δεν ξέρω τι έχεις και αν είσαι καλά όποτε σκάσε.

Και συνέχισε να ψαχουλεύει τρομαγμένος μέσα στο κουτί.

Χάλια τα νευρα του.

Τελικά όντως έχει σοβαρό θέμα με το αίμα.

Γυρνάω στην Carla και την ρωτάω ήρεμη.

-Εσυ μήπως χτυπήσες κάπου γλυκιά μου;

Μου γνέφει αρνητικά και κουνάει πέρα δώθε τα ποδαράκια της στον αέρα για να παίξει.

Ξανά γυρνάω στον Varian και τον βλέπω που κρατάει μια μεγάλη γάζα.

Την ακουμπάει απαλά στο κεφάλι μου και αφού του επιβεβαιώσω ότι δεν πονάω αρχίζει να σκουπίζει το αίμα.

Σταματάει πέρνει μια βαθιά ανάσα και συνεχίζει.

Μάλλον αηδίασε.

-Θες να το κάνω μονη μου, μπορώ;

Είπα σε μια προσπάθεια να τον απομακρύνω.

Μου έγνεψε αρνητικά και συνέχιζε να περιποιείται το κεφάλι μου.

Μετά από ένα λεπτό πήρε μια βαθιά ανάσα ανακούφισης.

-Εντάξει ήταν μόνο ένα σκίσιμο στο φρύδι σου τίποτα το σοβαρό. Ούτε ράμμα δεν θέλει.

Είπε ανακουφισμένος.

Έγνεψα θετικά και έπιασα τα χέρια του που ακόμα έτρεμαν.

-Εντάξει μπορείς να ηρεμήσεις τώρα.

Είπα ψύχραιμη σε μια προσπάθεια να τον ηρεμήσω.

~

Είμαστε πίσω στο ξενοδοχείο.

Έχουμε μαζί και την μικρή Carla.

Είναι πλέον χαράματα.

Καθίσαμε στην αυλή του ξενοδοχείο για ένα χαλαρό ποτο και η μικρούλα κοιμήθηκε πάνω στον Mario.