Through all your phases (#3)

parte diezínueve

Selini's PoV

Έχουν περάσει 3 μέρες από το περιστατικό με το πόδι μου.

Από τότε βλέπω τον Varian μόνο στην βάση και αυτό με το ζόρι.

Δεν μου δίνει καν σημασία και νιώθω ότι με αποφεύγει.

Πάλι κάνει παιδιαρίσματα χωρίς λόγο.

Εντάξει ξέφυγα και εγώ.

Έγινα συναισθηματική μπροστά του.

Τον λόγο δεν τον έχω καταλάβει ούτε εγώ.

Δεν έχω γίνει συναισθηματική ποτέ μου, ούτε μπροστά στον δίδυμο μου.

Αλλά δεν νομίζω πως με αποφεύγει για αυτό.

Αλλά ούτε μπορώ να καταλάβω γιατί.

Νιωθω ένα σκούντηγμα στον ώμο μου και κατευθείαν βγαίνω από τις σκέψεις μου.

Είμαι στο σπίτι μου με τον Adam.

Είχαμε τόσο καιρό να βρεθούμε πάλι.

-Τι σκέφτεσαι;

Ρωτάει και κάθεται δίπλα μου με ένα τεράστιο ποτήρι καφέ στα χέρια του.

Αρπάζω το ποτήρι του και πίνω δυο γουλιές.

-Τίποτα το ιδιαίτερο.

Απάντησα και επέστρεψα το ποτήρι.

-Ωω ελα τώρα Seli, ξέρεις πως μπορώ να νιώσω όταν κάτι σε απασχολεί.

Πάντα μπορεί να διαισθάνεται.

Όπως και εγώ για αυτόν.

Αλλά γαμώτο.

-Ξανά λέω τίποτα το ιδιαίτερο.

Ξανά πήρα το ποτήρι του στα χέρια μου.

Χασκογελάει και με κοιτάει πονηρά.

Τα μέλι μάτια του - κληρονομιά του πατέρα μας- γυαλίζουν στο φως του ηλίου.

-Με τον χακεράκο έχει να κάνει;

Κοκκάλωσα.

Που και πως ξέρει ο Adam για τον Varian;

Τον κοιτάω με το παγωμένο βλέμμα μου αλλά μέσα μου νιωθω άβολα, πολύ άβολα.

-Τι ακριβώς εννοείς;

Ρωτάω αδιάφορα.

-Seli δεν μπορείς να κρυφτείς από μένα.

Είπε πονηρά και άρχισε να με γαργαλάει.

Αρχίζω να αντεπιτήθομαι με αποτέλεσμα να πέσουμε και οι δυο κάτω από τον καναπέ.

-Δεν κρύβομαι για κάτι.