Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaosa alışkındı zihnim; birbirini sevmeyen ailelerde doğan çocukların mutlak kaderiydi kaosu tanımak.Bende o çocuklardan birisi olarak doğmuştum, kaosu bilenlerden. Lakin şimdi kulaklarımı aşındıran çığlıklar; alışılmadıktı, bedenimin buz kesmesine sebep olacak kadar fazla oluşlarını söylememe gerek dahi yoktu. Karşımdaki nikah memuru yere yığılırken Doğa'ya ulaşmak istedim ama bileğimdeki sıkı tutuş, buna engel oldu.
"Avukat!"
Cihan'ın bağırmaktan boğuklaşmış sesi ile kendime geldim, kurşunlar havada uçuşurken ayakta dikilmek büyük aptallıktı. Cihan, izin istemeden kafamdan bastırıp beni arkasına aldığı gibi Sanem teyzenin oturduğu masaya sürüklemeye başlamıştı.Gözlerim, Alin ve Doğa'yı bulmak isterken etrafı taradı. Alin'in siper almış bedeni ve kül kadar beyaz olan suratı ile ona gitmek istedim fakat Cihan, izin vermemişti. Emekli bir Albay torunu olan Alin dahi böyleyse Doğa'yı tahmin edemiyordum. Onları yalnız bırakamazdım, sertçe çektim kolumu ama Cihan bırakmadı.
"Ölmek mi istiyorsun?!"
Kurşunların isabet ettiği ışıklar patlayıp etrafı savaş alanına çevirirken beni göğsüne yapıştırdı, normalde korkudan titreyecek olan bedenim biraz olsun kararlılık bulduğunda can simidi gibi yapışmıştı bu kontrole. Hayatta kalma içgüdüm, geriye tüm travmaları bastırmış gibiydi...
"Arkadaş-"
"Arkadaşların iyi olacak, önce kendini düşün sen!"
Bana bağırmasını dahi umursamadım, çekiştire çekiştire getirdiği masadaki Sanem teyzenin çırpınışını duyuyordum.
"Doğa!?"
Karakum ailesini etten bir duvara hapseden adamlar bizim için kenara çekildiğinde koşa koşa Sanem teyzeye sarıldım, Doğa'yı göremediği için çıldırmıştı.
"Doğa iyi,"
Cihan, beni sürüklerken gözlerimi bir an olsun arkadaşımdan ayırmamıştım. Cem'in sağ kolu olduğunu öğrendiğimiz Akın'la beraber düğünü terk etmişlerdi.
"Emin misin?"
Sanem teyze, gözleriyle görmeden dayanamayacak gibiydi. Endişeli bakışlarım Cihan'ı bulmak için döndüğünde Alin'le beraber bize yaklaştıklarını gördüm. Ciğerlerim, tuttuğumu farkında olmadığım bir nefesi verdi. Onu da getirmişti, tüm şartlara rağmen dudaklarım minettar bir gülümseme ile kıvrılırken Cihan beni görmezden gelmeyi tercih etti. Etrafa emirler yağdırıp duruyordu.
"İkiniz de iyisiniz, değil mi?"
Sanem teyze, ikimizi de sıkıca sarılıp başımızın üzerine rahatlatıcı birer öpücük kondurdu. Doğa'nın annesine neden aşık olduğunu her seferinde daha iyi anlıyordum, Sanem Adal gerçek olamayacak kadar iyi bir kadındı. Biz kendimizi toparlayana dek her şey kontrol altına alındığında sesler de kesilmiş, insanlar akın akın davet salonunu terk etmeye başlamıştı. Köşede ikizinin kolları arasında titreyerek ağlayan Cemre'ye acıyan bakışlarımı gönderdim, korkudan ölecekmiş gibi duruyordu.
