GÖR BENİ🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ V)

1'🩸

2 Sene Sonra...

Ben Bahar, ailenin en küçük kızı, Alev Şan'ın kız kardeşi...

Babamı kaybettiğim gün olgunlaşmak için elinden geleni yapan ama kırılganlığına hala çözüm bulamayan kız...

Ablam hayatıma girdikten hemen sonra aşkı bulmuştum. Eniştemin sağ kolu ama sonradan onun soyadını alarak kardeşi konumuna geçen adama aşık olmuştum.

Aşkı kitaplarda ve filmlerde ki gibi sanıyordum. Seven sevdiğine kavuşuyor ve mutlu bir aile kuruyordu. Aşk insanın yaşayabileceği en derin ve en güzel duygu sanıyordum.

Ta ki onu tanıyana kadar...

Aşk bana bambaşka yaklaşmıştı. Sevdiğim adamdan karşılık alamayarak başladığım bu aşkı sevgilisi ile görerek bitirmiştim.

Canım çok yanmıştı ve hayatımda ilk defa böyle bir acıyla karşı karşıya kalmıştım. Senelerce onu unutmak için çabalamış ama asla başaramamıştım.

Ve yine ta ki mezun olup bambaşka bir Bahar ile gelene kadar...

"Sayın mühendis Bahar hanım..."

Kutlu'nun sesini duyduğumda yüzüme bir gülümseme yerleştirerek arkamı döndüm. Kutlu ablamın düğününe gelmediği gibi benim mezuniyetime de gelmemişti.

Annemden öğrendiğime göre de okumayı bırakmış ve işe girmişti. Onu iki senenin sonunda görmüş ve ne kadar değiştiğini anladığımda dudaklarım şaşkınlıkla aralanmıştı.

Bedeni kas çuvalına dönmüş ve sakal bırakmıştı. Giyiniş tarzını değiştirmiş ve kitaplarda ki kötü badboylar gibi görünüyordu.

Elimde ki valizle ona doğru yaklaşmadan önce anneme ve Erhan ağabeyime baktım.

İkisi de neden baktığımı anlayarak gülmüş ve başlarını sallamışlardı. Valizini Erhan ağabeyime uzatıp şaka amaçlı yüzüme ciddiyet yerleştirerek kaşlarımı çatıp ellerimi belime koydum.

"Kutlu bey?"

Başıyla onayladığında ciddiyetimi bozup gülerek ona doğru koşmuş ve kucağına atlamıştım. Belimden sıkıca kavrayarak beni etrafında döndürürken kahkahalara boğulmuştum.

"Dur! Deli!"

Sonunda durup bıraktığında nefesimi toparlayıp omzuna vurdum.

"İnanamıyorum! Nasıl değişmişsin!"

Ellerini pantolonunun cebine yerleştirip omuz silkerek kendini beğenmiş bir tavırla konuşmuştu.

"Tabi kızım ama sende çok değişmişsin. Tarzını değiştirmiş ve kilo almışsın."

"Hey!" diyerek bir kez daha omzuna vurduğumda Erhan ağabey bize katılmıştı.

"Tek değişen o olsa keşke."

"Nasıl yani?" dedim ağabeyime dönerek.

"Yeğenin iki yaşına girdi ve görsen aynı sana benziyor. Yengen hamileyken senin resimlerine baktığını itiraf etti."

"Yengem de bu çingenden başkasını bulamamış."

"Ha! Ha! Ne komiksin sen öyle!"

Kutlu'ya kızarak havaalanından çıkarken konuşmaya devam ettik.

"Peki ya Alev ablam? O nasıl? İki senedir konuşamıyoruz."

"Normaldir, ablan evlendikten hemen sonra tedavi olmaya başladı. İki senenin sonunda hayali gerçekleşti."