GÖR BENİ🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ V)

55'🩸

Önce ailem sonra Çağan'dı. Dün bu saatlerde çaresizce ağlayarak ne yapacağımı düşünürken sonunda kendime bir çıkar yolu bulmuştum.

"Üzerini değiştirebilecek misin?"

İkimiz odada yatan Çağan'ı izlerken eniştem yanına geçip soru sormuştu ve Çağan'ın bakışları anında bana çevrilmişti.

"Boşuna mı burada?"

Eniştemin bakışları beni bulmuştu. Bana bir köleymiş gibi hitap ederek ve bakarak konuşmuştu. Ablam burada olsaydı belki ağzının payını verirdi ama ben bunu yapmayacaktım.

"Tamam ben seni odanın dışında bekliyorum."

Eniştem hiç tepki vermeden odadan çıktığında Çağan ile göz göze gelmiştik. Dün Burak ile olan konuşmalarımdan sonra geri döndüğümde aldığı serumlar yüzünden uyuyakalmıştı ve daha yeni yeni kendine geliyordu.

"Öyle bakacak mısın? Yoksa beni giyindirecek misin?"

Öyle katı konuşuyordu ki tahammül edemiyordum. Dişlerimi sıkarak başımı usulca salladım ve yanına giderek elinden tutup yarasına dikkat ederek oturur pozisyona getirdim.

Canı yandığı için dişlerini sıkarak hafif inlemişti.

"İyi misin?" diyerek yüzüne eğildiğimde çatık kaşlarla bakışlarını bana çevirmiş ama anında yüz ifadesini düzeltmişti.

"İyiyim, ilk defa bu denli hareket ettiğim için sızlamadı normal. Alışığım..."

Son kelimesini normalleştirerek söylemişti. Tepki vermeden koltuğun üzerinde ki t-short ve pantolonunu alarak giyindirmek için hareket ettiğimde bileğimi tutup durdurmuş ve elimde ki t-shortu almıştı.

"Ben hallederim." diyerek önce kollarından geçirmiş sonra da başından geçirmişti ama bunu yaparken yüzü kıpkırmızı olmuştu.

Canı çok yanıyordu ama asla belli etmiyordu.

"Neden yardım etmeme izin vermiyorsun? Enişteme kölenmişim gibi konuşup sonra neden böyle yapıyorsun?"

Bakışları beni bulmuştu ve yüzüne usul usul öfke yerleşiyordu.

"Fazla konuşmamaya çalış Bahar."

Yanında ki gri eşofman altını alıp giyinmeye çalışmış ama dizlerini her hareket ettirdiğinde karnı acımıştı. Daha fazla dayanamayıp ona doğru bir adım atmak istemiştim.

"Bırak yardım-"

"Geri bas."

Keskin bir tınıda cevap vermişti. Hemen ardından ise eşofmanını giyinmiş ve nefes nefese biraz dinlenmeye çalışmıştı.

"Kendini bu kadar zorlamanın bir anlamı yoktu Çağan. Ya dikillerin açıldıysa?"

"Benden daha iyi bilemezsin Bahar. Dikişlerin açılsaydı böyle olmazdım."

"Çok deneyimlemişsin."

"Aynen..." diyerek bakışlarını bana çevirdi.

"Fazlasıyla."

Verdiği cevaptan sonra ayağa kalkmak istediğinde kolundan tuttum. Buna izin vermişti lakin ağırlığını bana bırakmamıştı. Ayağında ki terlikleri çıkartıp yerde ki ayakkabılarını tek seferde uzanmadan giyinmiş ve odadan çıkmak için yavaş yavaş yürümeye başlamıştı.

"Neden hastanede kalmayı reddettin anlamıyorum. Bir hafta dişini sıksan olmaz mıydı?"

Kolunu tutmaya devam ederken ona bakarak konuşuyordum.