1 Hafta Önce...
Eniştemin sözünü ikiletmeden odaya girip kapıyı arkamdan kapatarak sırtımı kapıya dayayıp gözlerimi kapattım. Rahat bir nefes verdim çünkü sanırım başarmıştım.
"Bahar?"
Ablamın sesini duyar duymaz hemen gözlerimi açıp ona baktım. Sedyede yatıyordu ve yüzünde büyük bir endişe vardı.
"Bahar bebeğim..." dedi titreyen sesiyle.
Hızlı adımlarla yanına gidip karnında ki elini tutarak gülümsedim.
"Bebeğin iyi ablacığım korkmana gerek yok."
Ablam verdiğim cevapla rahat bir nefes vererek dolu gözlerle gülmeye başladı.
"Ben... Ben çok korktum Bahar, bebeğime bir şey olacak diye çok korktum."
"Korkma ablacığım, Allah'ın izniyle hiçbir şey olmayacak."
Ablam gülerek başını salladığında alnından öperek şakaklarından akan gözyaşlarını sildim.
"Lütfen kendini üzme, bebekte etkileniyor."
"Evet, haklısın tamam." diyerek burnunu çekmiş ve yüzünde ki hüzünlü ifadesini silmişti.
"Senin nasıl haberin oldu?"
"Eniştem haber verdi."
"Çağan? Çağan gelmene nasıl izin verdi?"
Yüzümde sevinçli bir ifade vardı.
"Abla sanırım başardım."
"Neyi?" dedi merakla.
"Sana olanlardan sonra çok sinirlendim ve ikisiyle de konuştum. Şimdi hastane bahçesinde konuşuyorlar."
"Nasıl... Gerçekten mi?"
Gülerek başımı salladım.
"Gerçekten."
.......
Hastanenin ortasında ikimizde durmuştuk. Konuşmayı başlatan Koray olmuştu.
"Bahar haklı Çağan. Şu durumda birbirimize düşman olmamız çok büyük bir hata olur."
Cevap vermeden onu dinliyordum. Bakalım ne söyleyecekti. Elini omzuma koyup ciddi bir ifadeyle konuşmaya devam etti.
"Kendi kanımdan canımdan olan kardeşim canıma kast etmeye çalışırken sen bana kardeşlik yapıp canını ortaya koyarak beni korudun. Kapıdan kovdum bacadan girdin, en kötü zamanlarımda en büyük travmalarımda düşmek üzereyken kolumdan tutup sen kaldırdın. Bana koca bir aile oldun, hem dostum hem arkadaşım hem babam oldun. Yeri geldi bana akıl bile verdin. Şu aileyi senin sayende kurmuşken şimdi seni kaybetmeyi göze almam."
Bakışlarımı Koray'a çevirdim. Yüzünde öfkeli bir ifade vardı. Bu onun üzüntüsünü saklıyordu.
"Bana düşman olmayı keseceksin. Salak saçma öfkelere kapılıp ailemizi yıkmana izin vermeyeceğim. Kendine geleceksin artık, sana tanıdığım sabrımla daha fazla oynamayacaksın."
"Bana yaptığın onca şeyden sonra mı?" dedim alayla.
Bir adım geri çekilerek omzumda ki elini çekmesine sebep oldum.
"Sanmıyorum."
"Bana bak lan." diyerek omzumu yeniden tutmuştu.
Bu sefer daha sert tutmuştu.
"İçerde karım yatıyor ve bebeğimizin yine riskleri var. Sana iyi bir adam olduğumu söylemiyorum hatta size yaşattıklarımın bedelini doğacak çocuğum ödeyecek."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖR BENİ🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ V)
Teen Fiction"Neden o? Neden ben değil de o? Onun değil de benim yapamadığım şey ne Çağan?" Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüp giderken sözlerime devam ettim. "Gör artık beni..." Ciddiyetini takınmaya devam ederek benden bir adım daha uzaklaştı. "Ben mi seni görm...
