Çağan'ın gerginliği iyice üzerime yansımaya başlamıştı ama sonunda evden çıkıp annemlere gelmeyi başarmıştık. Ablamlar da bizden hemen sonra gelmişlerdi. Arabadan inmek için kemerimi açtığımda Çağan derin bir nefes almış ve direksiyonu bırakmıştı.
"Çağan annemlerin yanında da böyle yapma."
"Tamam, tamam." diyerek kemerini açmıştı.
"Çok gerginim."
Sözlerinin ardından arabadan inip kapımı açmış ve indirerek enişteme bakmıştı. Eniştem de Çağan kadar gergin görünüyordu.
Ablama baktığımda kırmızı kısa bir elbise giyinmiş enişteme gözlerini devirerek yanımıza gelmişlerdi.
"Günaydın çiçeğim."
"Günaydın da ne bu gerginlik?"
Eniştem kucağında ki Doruk'un üzerini düzeltirken ablam ona bakarak konuşmuştu.
"Bende bilmiyorum huysuz dedeye sormak lazım."
"Alev."
"Aynı durum bizim içinde geçerli. Sanki evin kızları biz değilmişiz gibi."
"Bahar ayıp oluyor."
Enişteme gülerek ablama döndüm.
"Gidelim mi?"
Ablam kolunu uzatmıştı. Uzattığı koluna girip yürümeye başladığımızda arkadan Çağan'ın sesi gelmişti.
"Ee bizde mi kol kola girelim?"
"Çağan suyunu çıkarma kardeşim zaten gerginim."
"Bende senden farklı değilim."
Söylediklerini duymuş ve ablamla birbirinize bakıp gülmüştük. Kapının önüne gelip zile bastığımızda yengem kapıda bekliyormuş gibi hemen açmıştı.
Beni görünce yüzüne derin bir gülümseme yerleştirmiş ama ablamı görünce hafiften solmuştu.
"Hoşgeldiniz."
Bakışlarımı ablama çevirdiğimde yüzü düşmüştü.
"Hoşbulduk, hayatım gir hadi."
Eniştem ablamın modunun düştüğünü fark edince keskin bir sesle girmemizi istemişti. Yengem kapıyı tamamen açtığında önce biz sonra Çağan ile eniştem girmişti.
"Buyrun salona geçelim."
Yengem kapıyı arkamızdan kapatıp bizden önce salona girdiğinde arkasından giderken ablama sessizce fısıldadım.
"Abla sadece sakin ol tamam mı? Bebeğini düşün."
Ablam zoraki bir gülümsemeyle başını salladığında salona girmiştik. Ağabeylerim bizi görür görmez ayağa kalkmışlardı. Erhan ağabeyim ablamı görünce tebessüm etmiş Burak ise pişkin pişkin sırıtmıştı.
Annem ise oturduğu tekli koltuktan ablamı görür görmez ağabeylerimle birlikte kalkmıştı. Yüzüne anında hüzün çökmüştü.
"Hoşgeldiniz."
Beni karşılaşmasının aksine ablamı daha iyi karşılaşmıştı. Ablam titreyen sesiyle cevap vermişti.
"Hoşbulduk."
Ablamın kolundan çıkarak önden annemin yanına gidip elini öperek sarıldım.
"Anne lütfen kırıcı konuşma. Ablam hamile."
Sessizce ve kimseye belli etmeden fısıldayarak konuşmuş ve geri çekilerek ağabeylerimin arasına girmiştim. Benden hemen sonra ablam korkarak anneme yaklaşmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖR BENİ🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ V)
Novela Juvenil"Neden o? Neden ben değil de o? Onun değil de benim yapamadığım şey ne Çağan?" Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüp giderken sözlerime devam ettim. "Gör artık beni..." Ciddiyetini takınmaya devam ederek benden bir adım daha uzaklaştı. "Ben mi seni görm...
