GÖR BENİ🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ V)

14'🩸

Sözlerimin ardından yerime oturup yemeğimi yemeye başlamıştım.

"Madem Bahar bazı şeyleri netleştirdi o zaman bir ağabeyi olarak son noktayı da ben koyacağım."

Erhan ağabeyim benden sonra konuşmayı başlatan ikinci kişi olmuştu.

"Çağan evlenene kadar Bahar ile asla yan yana gelmeyecek. Eğer olur da Çağan'ın, Bahar'ın yakınlarında olduğunu duyarsam çok kötü bozuşuruz."

"Orada bir dur genç adam..."

Eniştem sonunda sessizliğini bozarak birden ağabeyine bakmıştı. Bakışlarında öyle büyük bir meydan okuma vardı ki tüylerim diken diken olmuştu.

"Çağan Şan holdingin en büyük hissedarı olarak istediği yerde bulunma hakkına sahiptir. Bahar'ın çalışmaya başladığı yerde polisler tarafından soruşturma devam ediyor ve Çağan da bir patron olarak orada bulunmak zorunda."

"Eğer ki söyledikleri gibi aralarında hiçbir duygusal bağ kalmadıysa zaten birbirlerini görmezden geleceklerdir. O yüzden yakın durma ya da konuşma olaylarının yasaklanması gereğinden saçma olur."

Ablam enişteme katılarak Erhan ağabeyime cevap vermişti. Erhan ağabeyim başta ona karşı gelindiği için sinirlense de sonradan mantıklı olduğuna kanaat getirerek sakince başını sallamıştı.

"Doğru haklısınız ama olur da bir daha kardeşimin göz yaşını dökerse bu söylediklerinizin bende hiçbir hükmü kalmaz bilginiz olsun."

Ortam yeniden gerilmişti. Ama fazla uzun sürmemişti çünkü Suna gergin ve sessiz ortamın ortasında kahkaha atmaya başlamıştı.

Herkes bir anda Suna'ya dönüp kahkahasını izlerken istemsizce minik bebeğin gülüşü hepimize yayılmıştı.

.........

Yazar'dan...

Gergin bir yemeğin ardından Bahar'ın annesi ve yengesi masayı toplamışlar ve çay ile atıştırmalık bir şeyler hazırlamak için eve girmişlerdi. Bahar Aras'ın gittiğini yemek bittikten sonra fark etmiş be gittiği için biraz rahatlamıştı. Çünkü oradaki varlığı yalnızca hepisini birbirine düşürüyordu.

Kutlu ve Burak, Bahar'ın bugün çok fazla üzüldüğünü gördükleri için kafasını dağıtmak için okey takımını getirmişler ve dördüncü olarak Alev'i almışlardı.

Dördü yüz bir oynarken Koray Çağan'ı kenara çekmişti.

"Neyin var Çağan? Her şey istediğin gibi oluyor. Neden hala mutsuzsun?"

Çağan öyle kötü görünüyordu ki sanki o ortamda bulunmak artık kendisini rahatsız ediyor gibiydi.

"Gereğinden fazla kaldım ağabey, iznin olursa gitmek istiyorum."

"Hayır gidemezsin. Bu akşam aile yemeği yenildi ve ailemizle vakit geçireceğiz. Sende bu aileden olduğun için biz ne zaman kalkarsak o zaman kalkacaksın."

Çağan bakışlarını masada güle eğlene okey oynayan kardeşlere çevirdi.

"Kendimi bu aileye ait hissetmiyorum."

Koray duydukları karşısında kaşlarını çatmıştı. Çağan ilk defa böyle bir cümle kullanmıştı ve bu Koray'ın canını yakmıştı.

"O ne demek Çağan?"

Yeniden Koray'a dönmüş ve bıkkın bir ifadeyle yüzüne bakmıştı.

"Burası benim evim değil. Orada oturan insanlar ailem değil. Ben yapamıyorum."

"Bugün olanlar yüzünden mi böyle düşünüyorsun?"

Çağan ellerini pantolonunun ceplerine yerleştirdi ve başını iki yana salladı.