Çantam ve ceketim odamda kalmıştı. Yanımda yalnızca telefonum vardı. Eniştemin adamı beni eve bıraktıktan sonra ablamla salona geçmiş ve eniştemleri bekliyorduk.
Ablam bana buzlu su getirip uzatarak yanına oturduğunda bir yudum su içip ona baktım.
"Ne olduğunu anlatabilir misin?"
Başımı sallayarak suyu önümüzdeki sehpaya indirip usulca nefesimi bıraktım.
"Mesaiye kalmıştım. Ebru odaya geldi ve eli ayağı birbirine dolanmış korkuyla bana baktı. Çağan'ın geldiğini, öfkeden deliye döndüğünü ve hepimizi çağırdığını söyledi. Onu gönderdim bir kaç dakika sonra da arkasından çıktım. Binadan çıktığım anda karşımda ki inşaatın üst katında hareketlenmeler gördüm. Daha dikkatli baktığımda iki kişinin boğuştuğunuz fark ettim. Kim olduklarını çözmeye çalışırken biri diğerini gözlerimin önünde aşağıya itti."
O an hala gözlerimin önünden gitmiyordu. Kalbim hala korkudan çırpınıyor ve bedenimdeki bütün tüyler diken dikendi.
"Korkudan sesimi çıkartamadım. Ama iten kişi onları gördüğümü fark etti ve bana telefon flaşı açtı. O anda korkudan çığlık attım ve kaçmak isterken Çağan'la karşılaştım."
Ablam sırtımı okşayarak beni sakinleştirmeye çalışıyordu.
"Çağan'a olanları anlattığımda oraya gitmek istedi ama izin vermedim. Beni binaya sokup polis ekiplerini aradı. Polisler geldiğinde kapı camından onları izliyorduk. O anda ağacın arkasında birini gördüm. Aynı kişi olduğuna eminim çünkü beni izliyordu. İnşaatın bütün ışıkları yandığında da ağacın arkasına saklandı. Çağan peşinden koştu ama büyük ihtimalle bulamadı."
"Tamam... Sen biraz sakinleş Koray'lar gelince detaylı konuşuruz."
"Abla annemlere haber vermedim."
"Ben verdim. Zaten sizinkilerle aran bozukmuş."
Başımı iki yana sallayarak yeri izlemeye başladım.
"O cinayete şahit olduğum için benimde peşime takıldı."
"Öyle bir şey yok Bahar. Belki de sen o anın şokuyla ağacın arkasında birini gördüğünü sanmış olabilirsin."
"Hayır abla eminim. Bana bakıyordu oradaydı."
"Eğer öyle bir şey varsa ve o katil senin peşine takılırsa inan bana bir metre bile yakınına yaklaşamaz."
Beni rahatlatmak için konuşuyordu ama içim rahatlamıyordu. O anı ben yaşamıştım ve o katille ben göz göze gelmiştim. Kapımda bin tane polis ve eniştemin adamları olsa yine rahatlamazdım.
"Hadi gel üzerini değiştirelim."
Başımla onu onayladığımda üst kata çıkıp misafir odasına girerek ablamın bana verdiği beyaz rahat spor eşofman takımlarını giyindim.
"Biraz daha iyi misin?"
"Sadece hala korkuyorum."
"Koray'ların gelmesi uzun sürer ablacığım. İstiyorsan biraz uyu dinlen. O gelince kalkarsın."
"Odada yalnız kalmak istemiyorum abla."
"Ben yanında dururum o zaman."
Annem gibi sahip çıkması içimi ısıtsa da ablam hamileydi ve onu yormak istemiyordum.
"Benim yüzümden uykusuz kalmanı istemiyorum-"
"Duyduklarımdan sonra Koray eve gelene kadar uyuyamam Bahar. O yüzden şimdi yat dinlen bende yanında kalacağım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖR BENİ🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ V)
Fiksi Remaja"Neden o? Neden ben değil de o? Onun değil de benim yapamadığım şey ne Çağan?" Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüp giderken sözlerime devam ettim. "Gör artık beni..." Ciddiyetini takınmaya devam ederek benden bir adım daha uzaklaştı. "Ben mi seni görm...
