Ablama verdiğimiz haberden sonra biraz daha sohbet etmiş ve dağılmıştık. Ablam aldığı mutlu haberle ciddi manada duygulanmıştı ve eniştemin onu sakinleştirmesi zaman almıştı. Sonunda ne olmuştu bilmiyordum çünkü biz kaçmıştık.
"Bahar hadi!"
Banyoda makyajımı siliyordum ama Çağan annemgilden çıktığımızdan beri huysuzdu. Bunun nedeni haftalarca ayrı kalmamız olacaktı. Bir yanım ondan uzakta kalacağım için üzülürken bir yanımda ailemle son haftalarımı aynı evde geçireceğim için mutluydu.
Yüzümü yıkadıktan sonra aynadan kendime baktım. İyi hissetmiyordum, eve geldiğimden beri midem tuhaftı. Yüzümü silip odaya girdiğimde Çağan yatakta bir sağa bir sola dönüp duruyordu.
"Hadisene kızım kök saldım burada."
"Şu huysuzluğunu bıraksan mı?" diyerek yanına uzandım.
Anında iri vücuduyla bedenimi sarmıştı.
"Bugün son gecemiz ve iyi değerlendirmek istiyorum." diyerek dudaklarıma uzandığında başımı çevirdim.
Sıkıntılı bir nefes verdiğini duymuştum fakat sebebim vardı.
"Hayırdır?" diyerek yüzümü ona çevirdiğinde gözlerinde ki ciddiyeti görmüştüm.
"Kendimi iyi hissetmiyorum." dedim sakince.
"Bu sevişmememiz için bir bahane mi?"
"Hayır, gerçekten iyi hissetmiyorum."
Kaşları çatılmıştı.
"Neyin var?" diyerek dudaklarını alnıma yapıştırmıştı.
"Ateşinde yok."
"Midem tuhaf, sanki yanıyor gibi."
"Allah, Allah." diyerek üzerimden kalkmış ve yanıma uzanmıştı.
"Kötüysen hastaneye götüreyim."
Başımı iki yana sallayarak başımı göğsüne indirdim.
"Geçer."
İri elleriyle saçlarımla oynamaya başlamıştı. İçim o kadar huzur doluydu ki bu anı bozmam istemiyordum. Her şey düzene giriyordu ve bir şey olacak diye ödüm patlıyordu.
Aklıma anında ağabeyimin söylediği söz gelmişti ve gülmüştüm.
"Ne oldu?"
Merakla sorduğunda cevap verdim.
"Ağabeyim ayrı odalarda yatmamız için kesin bir uyarı vermişti. Aklıma geldi de."
"Yok öyle bir dünya, biz o işleri geçeli çok oldu."
"Bunu ağabeyime anlatırsın artık."
"Hayır Bahar, söyleyim deme sakın. Bir de ağabeyinle uğraştırma beni. Bugün hayatımda ilk defa birinden dayak yedim. İkincisine lüzum yok."
"Tamam, tamam." dedim gülerek.
Nefesini sesli bir şekilde bırakarak başımdan öptü.
"Bugün seni mutlu gördüğüm için o kadar huzurluydum ki güzelim. Sanki dünyalar benim oldu. İlk defa yüzünü bu kadar güldürebildiğim için kendimle birazcık gurur duyuyorum."
Parmaklarımı göğsünde gezdirirken tebessüm ettim.
"Ailemin bu kadar hızlı affedeceğini düşünmezdim. Özellikle de ablamları çağırmaları beni çok şaşırttı."
"Koray bey belli etmedi ama o da duygulandı. Gerçi kim olsa duygulanır ama erkek adamız, duygularımızı belli etmek bizlik değil. Sevdiği kadının ailesiyle barışması onu da mutlu etti."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖR BENİ🩸 (+18) (TOXİC SERİSİ V)
Novela Juvenil"Neden o? Neden ben değil de o? Onun değil de benim yapamadığım şey ne Çağan?" Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüp giderken sözlerime devam ettim. "Gör artık beni..." Ciddiyetini takınmaya devam ederek benden bir adım daha uzaklaştı. "Ben mi seni görm...
