Ünlenmiş Aşk 💫❤️‍🩹🧡

10.Bölüm(Ateş Akay)

Aaa kimler gelmiş kimlerrrrr

Tabiki ben gelmişim dostlar

karakterlerimize görünüm arıyorum öneriniz var mı? Ama önce karakter tanıtımı yapmam lazım doğru MNSNXJDJSJSBSBDN unutmuşum bu kısmı.

neyse yürüyün bölüme hadi.

...

✨

Eve gittim ve istediğim gibi kendimi yatağıma attım. Yorgun hissediyordum. Sanki onca ışığımın arasında ışıklarım sönmüştü. Üstümü değiştirmem gerektiği aklıma geldi. Öncesinde bir duşa girip rahatlamalıyım düşüncesiyle ayaklandım ve banyoya yöneldim. Üstümdeki ağırlıktan kurtulup duşa girdim. Soğuk su bedenimden akıyordu ve ben ruhumun uyandığını hissediyordum. İşim bitince bornozuma sıkı sıkı sarılıp aynadan baktım kendime. Kıvırcık sarı ve kumrala hafif yakın saçlarıma baktım. Islak olunca bir kaç tutamı alnıma dökülmüştü. Ela renkte gözlerim hafif koyulaşmıştı. Kalın denilicek dudaklarım yoktu ama çok ince denilicekte değillerdi. Burnum..ben onunla barışıktım çünkü gayet güzeldi! Bence oldukça yakışıklı bir insandım.

Egoist!

İç sesime kulak asmadım. Çünkü insanın kendini beğenip sevmesi egoistlik değildi. Hemde hiç değildi. İçeriye geçtim ve kendime siyah pijama takımımı çıkardım. Bir tişört ve eşofmandan oluşuyor ve oldukça sadeydi. Üzerime geçirdim. Mutfağa annemin yanına doğru gittim. Mutfaktan güzel kokular geliyordu. Yemek yapıyor olmalıydı. Kurt gibi acıkmıştım. Çok fazla yemek yiyen biri olmama rağmen kilom normaldi. Spora falan da gidiyordum. Annem arkası dönük salata için domates doğruyordu. Bende gidip arkadan ona sarıldım. Bir seksen beş boyum olduğu için annem kısa kalıyordu ve sarılınca ufacık oluyordu. Sanırım ileride bir doksan olacaktım. Neyse, annemi çok seviyordum.

"Oğlum acıktın mı paşam?" dedi sultanım.

Paşam...

"Acıktım anne." diyince kafasını salladı.

"O zaman bana yardım et sofrayı kuralım. Baban da gelir birazdan kardeşinle otururuz hep birlikte." evet bir erkek kardeşim vardı. İki kardeştik. Abi olmak yorucu olsa da gurur vericiydi...

🤍

Güzel bir yemeğin ardından izin isteyip odama çekilmiştim. Biraz fazla uyumak istiyordum çünkü yarın set vardı. Yorucu bir bölüm olacaktı. Repliklerimi son kez çalıştım. Odamın ışığını kapattım. Tek sorun.. Gözlerimi kapatamadım. Aklıma gelmişti. Yine. Aklım bana bir oyun oynuyordu ve ben kendime bile mana veremiyorum. Sonra rüyam aklıma gelmişti. Ben karanlıkta yok olacağım gibi birşeyler diyordu.

Acaba ışıklarını söndürmüşler miydi?

Karanlığa mahkum olmuş muydu?

İyi miydi?

Bunlar niye aklıma geldi ki... Yine de merak ediyordum ister istemez. Çünkü karşılaşmamız tesadüf olmadığı bir gerçekti elbet. Rüyamda söyledikleri. Acaba gerçekte beni tanıyor muydu? Yoksa beni... Seviyor muydu? Kafamdan kuruyor olamazdım. Bir daha ne zaman görebilirim bilmiyordum. Ona bir yerlerden ulaşabilir miydim ki?

🤍

Sabah gözlerimi açtım. Düşünceler arasında uyuya kalmışım. Şuan babam odamda perdelerimi açıyordu. Ona baktım. Benden uzundu. Babam kral adamdı. Uyandığımı fark edince bana gülümsedi. Benim aklımda ise yine bir soru..

Uyanmışmıdır?

Adını bile bilmiyorum ne kadar şapşalım.

"Günaydın Ateş," babamın konuşmasıyla ağır ağır ona döndüm. Daha uyanamadın mı oğlum hadi yüzünü yıka kahvaltı yapalım seni sete bırakayım. Kafamı sallayıp gülümsemekle yetindim.