Ünlenmiş Aşk 💫❤️‍🩹🧡

48.Bölüm(Karanlık)

Yeni bölümmm.
Bölüme geçebilirsiniz.

Whatsapp kanalı: DARK OF DARKNESS~(Bi Yazar İşte)

İyi okumalar.

...

BÖLÜM ŞARKISI: Infected~Sickick

İyi dinlemeler.

...

Karanlık nedir?
Işığın olmadığı yer değil,
Kalabalıklar arasında yanlız olduğun yer.
Işığın olmadığı yer değil,
Sevdiğini iddia eden insanların sana değer bile vermediği yer.
 
Daha saymama gerek var mıydı?

Mesela arkadaşlarınız sizi kırabilir. Bu her arkadaş arasında olan birşeydir. Fakat karşınızdaki gerçekten arkadaşınızsa durumun farkına vardığında kendini size affettirir. Çevreme baktım. Gerçekten sonunda düzgün insanlar bulabilmişim. Burdaki insanlar bana isteyerek zarar verebilecek insanlar değiller.

Eskiden hayatımda olan insanları o kadar çok benimsemiştim ki... Ne zarar verseler tamam diyordum. Herşeyin farkındaydım. Artık kendimi yok etmeye başladığımı farkettiğimde adım adım onlardan uzaklaşırken, adım adım da gerçeklere yürüdüm.

Şuan iyi ki de yürümüş, yolumu bulmuşum diyorum.

Ben gerçekten değerli bir insanım.

🖤

"Nasıl ya?" dedim tekrar. O an gülüşme sesleri arttı.

"Salak ya hala ayılamamış bu." telefondan Gökçen'in sesini duyuyordum.

"Afganla Gökçen evlenmiş diyoruz MİT'çi." bu olamazdı. Hem nikah şahitleri kim olmuştu ki? Gökçen'e hepimiz trip atmalıydık.

"Hayırlı olsun. Bizi de yok sayıp evlendin ama olsun. Canın sağolsun." dedim. Kafamı masaya geri koydum. Gözlerimi kapattım. Şuan çok uykuluydum. Hiç bir sesi duymama gerek yok diye düşünüyordum.

Sahi Afganla Gökçen mutlu olurlar mıydı?

Gözlerime çöken ağırlığa dayanamadım.

🖤

"Ateş! Burdayım ben! Sen nerdesin?!" Ateş beni duymuyordu. Karşı tarafta onu görebiliyordum.

"HAYIR GİTME, HAYIR SAKIN BIRAKMA!" neden bir anda karanlık tarafta uyandığımı bilmiyordum.

"Ateş?" artık Ateş'in sesini de duymuyordum.

Burası çok karanlıktı. Ben karanlıktan korkarım neredesin anne?

"Sen artık hiç birşeyden korkmuyorsun kızım." annemin sesini duyuyordum. Fakat annem yoktu.

"Anne! Burdayım anne! Korkuyorum anne!" zifiri karanlığın ortasında çaresizce annemi arıyordum.

"Hayır! Benim kızım güçlü Kumru! O korkmuyor." annem ablamla mı konuşuyordu? Ablamda mı burdaydı? Onu çok özlemiştim.

"Anne o korkuyor. Hep korkacak. Öyle birisi." ablamın sesi.

"Anneni dinle Kumru. Anka korkmaz." baba?

"Ablam haklı. O bir korkak." Ayaz?

"Benim ablamı rahat bırakın!" Safir?

"Abla?" seslerini duyamıyordum. Üzerimdeki kızıl rengini yansıtan elbisenin uçları çok fazla uzundu, koşamıyordum. Elbisenin altın renginde detayları vardı. Ne alaka?!