Shipper Leydi

Bölüm 32

Alden Meyer

Miranda, balodaki leydilerle kavga ettikten sonra Juliet ile birlikte balodan ayrıldı.

Arkasından onun gidişini izlerken merak ettim, yine hangi saçma nedenden dolayı olay çıkardı diye.

Kavganın nedenini sonrasında öğrendiğimde ise kendimi ne kadar kötü hissettiğimi anlatamam.

Hem Juliet'in kötü durumda olduğunu fark etmedim hem de onu korumaya çalışan Miranda'nın boşuna olay çıkardığını düşündüm.

Bu pişmanlık içimi yerken yerimde duramazdım.

Ve şu anda, Miranda'nın penceresinin önünde uçma büyüsü sayesinde duruyorum.

İyi de niye gece geldim?! Sabah gelip özür dilesem olmaz mıydı?!!

Sanırım çok telaşlandım, geri dönsem iyi olacak.

Geri dönmek üzereyken büyük bir hücumla açılan pencerenin sesini duydum. Korkuyla o yöne baktım.

"Alden?!! Neden buraya geldin yine, yoksa beni mi özledin?"

Bakışlarımı kaçırdım. "Şey, güvenli bir şekilde gelip gelmediğinizi kontrol etmek için geldim. Şimdi de gidebilirim, görüşürüz."

Miranda elini camdan umursamazca sarkıttı. "Hayır Romeo!! Beni bu korkunç dünyada tek başıma bırakma! Eğer öleceksek beraber ölelim."

Düşmek istiyor gibi bir tavrı vardı, aceleyle yanına gidip onu durdurdum. "Hey, böyle devam edersen düşeceksin. Yapma artık şunu!"

Biraz şaşkın bir tavırla bana baktı. "Woaah, gerçekten de benim hakkımda endişelendin. Yakışıklı Romeo!"

Y-yakışıklı mı?!

(Alden) "Bana Romeo diyip durma!"

Miranda alaylı tavrını sürdürdü. "Neden, aşkı için kendisini feda edebilecek türden birisi değil misin? Tipik bir Romeo'sun işte!"

Romeo ve Juliet hikayesini ben de biliyorum, açıklamana gerek yoktu!

Miranda sessizliğimden sonra beni dikkatlice incelemeye başladı. "Buraya başka bir şey için gelmediğine emin misin?"

Bir şey söylemedim, kafasını odasına çevirdi. "Pekala, odam dağınık değil! Yani seni içeriye davet edebilirim."

Kabul ettim ve odasına girdim, odasında hiç yabancılık çekmemiştim.

Tabii, o kadar gece odasına geldim ve beraber dans ettik. Yabancılık çekmemem normal.

Bunu düşününce halâ garip hissediyorum.

Nasıl bir genç kızın odasına geceleri gelebilirim?!!!

Aklım almıyor, o kadar utanç verici ki!

Aslında şu an da onun odasındayım!!

HAYIR! SUS ARTIK.

"Alden, neden bu kadar sessizsin? Kötü bir şey mi oldu, beni endişelendiriyorsun."

Yüzüm utançtan kızarık bir hâldeyken cevap verdim. "Yok, kötü bir şey olmadı. Ben sadece bugünkü olay hakkında konuşmak için gelmiştim."

Miranda'nin yüzünü öfke kapladı. "Evet, o cadı kızlar değil mi?!! Bence onların ailelerinin işlerini batıralım ve fakir kalsınlar!"

Bu dahiyane fikri karşısında kahkaha atmadan edemedim, bir de öyle hevesle anlattı ki çok tatlıydı.

Tatlı mıydı?

Gülen yüzüm anında soldu.

Ne düşünüyorum lan böyle ben??