Shipper Leydi

Bölüm 41

Biraz uyudum ve öğrendiğim gerçekleri sindirmeye çalıştım.

Gelecekteki Alden'le görüşmem sıradışıydı ve acı vericiydi.

Ama güçlü bir kişiliğim olduğunu düşünüyorum, bunu da atlatabilirim.

Gece vakti herkes uyuyorken ben, gözlerim açık bir şekilde etrafa bakınıyordum.

Aklıma gelen o özel an ile birlikte elimi dudaklarıma götürdüm, gelecekteki Alden beni öpmüştü.

Oysa ki onun yanına bir ruh olarak gitmiştim. Ama ona sarılabildim ve beni öptüğünde de dudaklarını tüm gerçekliğiyle hissettim.

Bu da mı Tanrı'nın işiydi?

Kimin işi olursa olsun, Alden beni öptü.

Yine de bu öpücüğü o hatırlamıyor değil mi? Hiçbir zaman da hatırlamayacak.

Biraz...can sıkıcı.

Sol tarafımda uyuyan Rosa'ya döndüm.

Woahh, çok derin uyuyor!

Şimdi kalkıp buradan çıksam ruhu bile duymaz sanırım.

Yani umarım...

Sessiz hareketlerle ayağa kalktım ve çadırdan çıktım.

Hava soğuktu, ama geriye dönüp yanıma ceket alamam artık.

Rosabelle uyanırsa uyandırdığım için canıma okuyabilir çünkü!!

Üşüyen kollarıma sarılarak ilerlemeye başladım. Ateş yaktığımız yere gelmiştim, tabii artık ateş yanmıyordu.

Yavaşça bir ağaca doğru ilerledim ve yere oturduktan sonra ağacın gövdesine yaslandım.

"Gerçekten de soğukmuş ha."

Bakışlarım kamp kurduğumuz yerdeydi.

Bir rüyaymış gibi gelen bu anı sonuna kadar yaşamak istedim.

Her şey o kadar gerçek dışıydı ki!

Bu dünyaya gelmem bile, bir hayal gibi sanki.

Aynı zamanda da çok güzel hissettiriyor, mutlu olabileceğimi düşünmemi sağlıyor.

Ama...

"Her zaman böyle soğuk mu olacak acaba?"

Bunu dememle birlikte küçük sarı ışık topları etrafımda dolanmaya başladı ve güzel bir sıcaklık hissettim.

Tanıdık bir ses konuştu. "Bu kadar üşüyorsanız bana haber vermeliydiniz, sizi hemen ısıtırdım Efendim."

Bakışlarım onun olduğu yöne dönmüştü. "Sen de mi uyuyamadın, Millaes?"

Ayakta dikilmeyi bırakıp yanıma oturdu. "Sizin hakkınızda endişelendiğim için gözüme uyku girmedi."

Ben dikkatle ona bakıyorken konuşmaya devam etti. "İyi hissetmiyorsunuz, değil mi?"

Gülümsemeden edemedim. "Moralim bozulduğu vakit hep fark ediyorsun, sanırım bu özelliğine bayılıyorum."

O da gülümsemişti. "Oldukça iyi bir yardımcıyım değil mi?"

(Miranda) "Kesinlikle öylesin."

Utangaç bir tavırla önüne baktı, yüzü hafifçe kızarmıştı. "Bunun yanında; çok daha iyisi olabilirim, bir sevgili olarak..."

Şaşkınlıkla ona baktım.

Bu işin nereye gideceğini biliyordum ve o yöne gitmesini hiç istemiyordum.